İki Çocuk
İki paralel çizgi çekti bizi kader
Birimizden biri silinene kadar
Yan yana ve fakat asla beraber değil
Ne güçlü doğduk diğerlerinden
Nerede şu İstanbul’da yaşamak kadar cesur
Bir avcumuza alırdık yaralı kuşları
Hangi şehrin bu şiiriyle şairi meçhul
Bir de meşeler bölüşürdük şeffaf bu neşeden
İncecik iki ipin üzerinde
İncecik iki mağdur çocuk
İki paralel çizgi çekti bizi kader
Sırt sırta savaştırdı
İhtimaller vardı başka çizgilere kesişen
Uçurtma uçuralım dedik misal hava güzeldi
O gün başladı yağmur
Durmadı
Kader güneşi ustalıkla savuşturdu
A noktalarını B noktalarıyla kavuşturdu
Bir çok uçurtmalar taşıdık sırtımızda çoğaldılar
Uçmayan
Biz iki paralel çizgi bu sayfalarda yan yana
İki dümdüz kurşun kiri
İki yaşlı küçük çocuk
Gün battı mı el ele
Karanlıkta can cana
İki paralel çizgi çekti bizi kader
Yan yana
Ve fakat asla beraber değil…
Can Bonomo
