Szacunek to wartość, która stała się jednym z najbardziej upragnionych towarów w społeczeństwie. Można powiedzieć, że w dzisiejszych czasach wszędzie widzimy walkę o szacunek. Walczą o niego kobiety, homoseksualiści, transseksualiści, a także mniejszości rasowe i narodowe. Każda z tych grup zmaga się z brakiem poszanowania, co powoduje, że ich dążenie do uzyskania godności i równości staje się koniecznością, a brak szacunku bywa dotkliwy i bolesny.
Jednak walka o szacunek, mimo że uzasadniona, niejednokrotnie budzi odwet. Wtedy po przeciwnej stronie również pojawia się reakcja – walka o własny szacunek. I w tym miejscu pojawia się dylemat, jak zbudować sytuację, w której szacunek nie tylko istnieje, ale jest obecny na obydwu stronach konfliktu. Warto zauważyć, że szacunek nie powinien niszczyć, ale wręcz przeciwnie – budować. To szacunek, który nie prowadzi do wzajemnego wykluczania się, ale do wznoszenia i zrozumienia.
Kluczowe jest zatem podejście, które prowadzi do podwójnego szacunku – szacunku do siebie oraz szacunku do innych. To nie jest sprzeczne, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Szacunek do siebie pozwala na to, byśmy potrafili w pełni uznawać wartość innych, nie zapominając o własnej godności. Wzajemne poszanowanie nie tylko nie kłóci się ze sobą, ale wzbogaca nas wszystkich, tworząc przestrzeń do dialogu i współpracy. Szacunek do siebie i do innych jest uzupełnieniem, które sprawia, że nasza walka o godność staje się bardziej skuteczna i pełna.
