Στο Yining και Yanging είμαστε ο Άγγελος και ο Πάνος. Οι εβδομαδιαίες συνομιλίες μας στο skype κάνουν κάθε φορά και τους δυο μας σοφότερους οπότε πρώτα αποφασίσαμε να τις καταγράψουμε και μετά να τις ανεβάσουμε εδώ. Σαν να είναι μια ραδιοφωνική εκπομπή που έρχεται να προσδώσει μια νέα προσέγγιση στον χώρο, με θέματα που ίσως τελικά μας βοηθούν όλους περισσότερο σε σχέση με τα συνηθισμένα.
Στην 17η δημοσιευμένη συνομιλία μεταξύ άλλων μιλήσαμε για τη διαφοροποίηση που φαίνεται να υπάρχει τα τελευταία χρόνια στο Personal Development και στο PU που φαίνεται να είναι πιο ρεγουλαρισμένα τα πράγματα και να μην υπάρχουν τόσο πολλές απαιτήσεις να κάνεις τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα ή ότι πολλές συμβουλές που έδιναν είναι υπερβολικές ή μάταιες. Ίσως να έχει επέλθει μια ωρίμανση ή απλώς δεν έχει προκύψει κάποια νέα μόδα καθώς το PU ήταν μια αντρική απάντηση στον έτσι κι αλλιώς ανώριμο φεμινισμό ή σαν προσπάθεια να υπερβεί την ματαιότητα της προσπάθειας πολλών γυναικών μέσω της σεξουαλικότητας που διαφημίζουν να κάνουν τους άντρες να τις κυνηγήσουν για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους και μόνο.
Επίσης, αυτό που λέμε πνευματικότητα δεν συμπεριλαμβάνει κάποιο μοντέλο ή οδηγίες δράσεις συνεπώς είναι αντιεμπορική από μόνη της και μόνο γενικές οδηγίες μπορεί να σου παρέχει. Γιατί το να βρεις τον αυθεντικό σου εαυτό είναι το δυσκολότερο και το ευκολότερο πράγμα ταυτόχρονα. Το δυσκολότερο γιατί δεν μπορεί να γίνει μέσω μοντέλων που απλά αντιγράφεις τον τρόπο κάποιου άλλου αλλά και το ευκολότερο καθώς η αξία σου υπάρχει ήδη, η ζωή είναι εδώ και η ευγνωμωσύνη μπορεί ήδη να σε κυριεύσει για τόσο πολλά πράγματα που ήδη έχεις και υπάρχουν. Παρ’οτι το περιβάλλον σου και η κοινωνία θα προσπαθεί πάντα να σε πείσει ότι δεν είσαι αρκετός για να σε ελέγχει και να σε έχει στην ανασφάλεια.
Γι’αυτό και είναι εύκολο στα πλαίσια της πνευματικότητας να παρασυρθείς και να περιμένεις τα αποτελέσματα για να κρίνεις το αν είσαι σε καλό δρόμο ή αν είσαι αρκετά “πνευματικός” όταν στην ουσία χρειάζεται να ξεφύγεις από τις μετρήσεις, από τη σύγκριση και όλες τις ταμπέλες που προσπαθείς να προσδώσεις στον εαυτό σου για να νιώσεις καλύτερα ή να βάλεις στους άλλους για να τους μειώσεις. Εκεί χρειάζεται και ο αλτρουισμός του να δημιουργείς θετικούς κυματισμούς που τελικά δεν ξέρεις σε τι θα βοηθήσουν το περιβάλλον.
Μετά μιλήσαμε πολύ για την ταμπέλα αγάπη που είναι τόσο λανθασμένα χρησιμοποιούμενη και που οι περισσότεροι απλά τη χρησιμοποιούν για να αισθάνονται όμορφα ότι είναι καλοί ενώ στην ουσία δεν έχουν ιδέα ότι μόνο αγάπη δε δίνουν και την έχουν σαν καραμέλα. Και είναι δύσκολο να αντιληφθούν την ουσία της καθώς δεν είναι κάτι απτό, ούτε μετρήσιμο κατα συνέπεια απαιτείται η απαραίτητη εκλέπτυνση σε μια κοινωνία στην οποία κάθε ανώτερη αξία έχει καταντήσει τόσο παρωχημένη. Στην ουσία θα μπορούσες να αντιληφθείς την απλότητα της αγάπης μέσα από τα μικρά πράγματα και στη συνέχεια πηγαίνοντας στα μεγαλύτερα. Βλέπεις όμως ότι όταν έχεις καλλιεργήσει τόσο πολύ τον εγωισμό σου είναι αδύνατον να υπάρξει χώρος για αγάπη. Μεταξύ άλλων η αγάπη εμπεριέχει το να θέλεις το καλό του άλλου αλλά ο εγωισμός σε παρασύρει να προτιμάς το να γίνεται το δικό σου από το ευ ζην του άλλου.
Πιανόμενοι από αυτό μιλήσαμε για το τελευταίο Podcast του Αγγέλου όπου μοιραία αναλύσαμε εξονυχιστικά αυτό το “ιερό” θέμα της οικογένειας που κανεις δεν τολμά να αγγίξει. Πόσο βίαιος είναι ο χώρος αυτός τελικά. Πόσο οξύμωρο το γεγονός ότι οι άνθρωποι που θα έπρεπε να είναι στο πλευρό σου πρώτοι είναι τελικά οι μεγαλύτεροι εχθροί και βαρίδια σου. Με πόσο τυφλωμένη μανία σε πολεμούν άμεσα συγγενικά σου μέλη όταν πας να απειλήσεις τα τόσο προστατευμένα εγώ τους και πόσο ξεκάθαρα αποδεικνύεται η προτεραιότητα που δίνουν σε αυτά μπροστά στην ποιότητα ζωής σου! Και μάλιστα επειδή σπάνια ακουμπιέται το θέμα της αρρώστιας του θεσμού αυτού και συνήθως εξιδανικεύεται τα παιδιά μεγαλώνουν νιώθοντας υπεύθυνα για πολλά απωθημένα που τους έχουν δημιουργηθεί και πολύ συχνά τα επαναλαμβάνουν και στα δικά τους παιδιά.
