102. Anlatılan şeylere uydular. Onlar ki, şeytan tarafından aktarılmıştı.
Bunlar Süleyman’ın saltanatı hakkındaydı. Süleyman inkar etmedi.
Ancak şeytana tabi olanlar kafir oldu. Onlar, insanlara büyü yapmayı,
Konakladıkları yer olan Babil'deki Harut ve Marut adlı iki meleğe indirileni,
Açıkça öğretiyorlardı. Halbuki, o iki melek: "Biz bir fitneyiz (bir sınayıcı,
Resmen imtihanız), sakın kafir olma!" demeden hiçbir şeyi öğretmezdi.
Ama ordakiler, onlardan erkekle, eşinin arasını açan şeyleri öğreniyorlardı.
Bilakis onunla, Allah'ın izni olmadıkça hiç kimseye zarar veremezlerdi.
Ancak kendilerine zarar vereceğini ve fayda sağlamayacağını öğreniyorlardı.
Kesinlikle bu bilgiyi satın alanın ahiretten nasibi yoktur. Bunu da bilirlerdi.
Ancak, keşke nefisleri adına aldıkları şeyin, ne pis bir şey olduğunu bilselerdi.
103. Rabbe iman edip, tüm halleriyle de kötülüklerden sakınıp korunsalardı,
Allah katında alacakları sevap, çok daha hayırlı olurdu, keşke bilselerdi.
104. "Bizi güdün -RAİNA" demeyin ey iman edenler! "Bizi gözet-UNZURNA" deyin,
Açıklıkla dinleyin. İnkar eden kimseler için gerçekten acı bir azap vardır.
105. Kitap ehlinden kafir olanlar ve müşrikler, Rabbinizden size indirilip gelen
Apaçık hayırlı şeyleri istemezler. Allah ise, dilediğini eşsiz rahmetiyle seçer.
Rızasına göre hususi ihsanlar, lütuflar verir. Allah büyük ihsan sahibidir.
