109. Ne varsa yerde ve gökde Allah'ındır. Bütün işler eninde sonunda O'na döner.
110. Artık siz, insanlar için meydana çıkarılmış hayırlı bir ümmetsiniz. İyiliği emreder
Layıkıyla münkiri nehyedip Allah'a iman edersiniz. Ehl-i Kitap da inansaydı eğer,
İşte onlar için de hayırlı olurdu. Onlardan iman edenler de var fakat çoğu fasıktır.
111. İstedikleri kadar uğraşsın onlar sizinle, hiçbir şekilde size zarar veremezler.
Muhalif olup savaşırlarsa, arkalarını dönüp kaçarlar, yardımcıları bile yoktur.
112. Rast gelip gittikleri yer neresi olursa olsun, onlara aşağılanma damgası vurulmuştur.
Ancak Allah'ın ipine veya insanların ipine yapışanlar elbette müstesnadır.
Nitekim onlar Allah'ın gazabına uğradılar. Üstlerine miskinlik damgalandı.
Allah'ın ayetlerini inkar etmeleri sebebiyledir bu. Onlar haksız yere öldürdüler
(Lahuti olan) peygamberleri. İsyan etmeleri ve haddi aşmaları onun sebebidir.
113. İşte onların hepsi bir değildir elbette. Ehl-i Kitaptan başka bir topluluk da vardır;
İbadetten vazgeçmez. Gece vakti ayakta, Allah'ın ayetlerini okur, secdeye kapanırlar.
114. Muhakkak ki onlar Allah'a ve ahiret gününe inanırlar, iyiliği doğruluğu emreder,
Reddederler kötülüğü, sakındırırlar. Hayırda yarışırlar. İşte bunlar salih kimselerdir.
115. Artık hayra ait ne yaparlarsa mükafatını görürler. Allah korkup sakınanları bilendir.
