Trzech mężczyzn, upalne popołudnie i rzeka, która pamięta wiele. Natura w tej historii nie jest jedynie tłem i staje się równorzędnym uczestnikiem wydarzeń. „To nie rzeka” Selvy Almady to na pozór prosta opowieść o męskim świecie, o konflikcie między tutejszymi a przyjezdnymi i o męskiej przyjaźni. Jednak im głębiej wchodzimy w świat peryferii peryferii (bo rzecz dzieje się na argentyńskiej prowincji), tym bardziej wszystko się komplikuje i nic nie jest już tak oczywiste, jak się wydawało.
Powieść „To nie rzeka” Selvy Almady stanowi trzecią część tzw. trylogii mężczyzn argentyńskiej autorki. Poprzedziły ją dwie inne powieści: El viento que arrasa (Wiatr siejący spustoszenie) i Ladrilleros (Ceglarze). Od kilku lat o pisarce jest coraz głośniej na świecie – w zeszłym roku „To nie rzeka” trafiła nawet na krótką listę nagrody Bookera, a na podstawie El viento que arrasa powstał film nominowany do kilku nagród na festiwalach.
„To nie rzeka” to pierwsza powieść Almady wydana po polsku i mamy wielką nadzieję, że wkrótce doczekamy się kolejnych przekładów jej książek, bo ta bardzo nam się podobała. Dlaczego? Posłuchajcie.
Ten odcinek „Bełkotu literackiego nagrywaliśmy w składzie: Szymon Horała, Kasia Janusik i Waldek Mazur. Nagranie zrealizował Rafał Komorowski, a zmontował Piotr „Piciu” Pflegel.
___
Selva Almada, „To nie rzeka”, tłum. Zuzanna Geremek, Wydawnictwo Cyranka, 2025
