Dagboekfragment week 17.
Weet ge wat? Als ge mij nu eens allemaal gewoon gerust laat, dan ziet de wereld er direct een beetje beter uit. Talk to the hand, the face ain't listening anymore!
__________
Over Brieven aan mijn mama.
Mijn mama sterft op 16 december 2019 en mijn onwaarschijnlijke zoektocht naar een leven zonder haar vangt aan. Een week later postte ik mijn eerste brief aan haar op Facebook en een tsunami van berichten met mensen die voelden wat ik voelde overspoelde mijn mailbox. Drie jaar later maak ik van de brieven een podcast over het jaar van de eerste keren zonder haar.
__________
Brief week 17.
Dag mams,
Verdriet is geen schone metgezel om mee op stap te gaan.
Ik had je deze week graag een nieuwe brief geschreven maar ik ben te moe.
Ik heb hoofdpijn, keelpijn, koorts en ben mijn stem kwijt.
Afgelopen nachten droom ik weer ontzettend veel van jou.
Beelden van jou als foto’s in mijn hoofd.
Ik denk dat het koortsdromen zijn.
Weliswaar fijne dromen want je bent heel erg dichtbij.
Ik voel jou dicht bij me staan.
Soms neem je mijn hand vast.
Je troost me.
Daar verwonder ik me over.
Hoe kan een dode nu troosten?
__________
Voor deze podcast krijg ik hulp van Kris Philips [Weg van Woorden] en ik vertel hoe ik de week beleefde aan de hand van mijn dagboekaantekeningen en herinneringen maar ik reflecteer ook naar het nu. Wat doet het overlijden van mijn mama met mij, drie jaar later? Ben je fan of ken je iemand die geholpen is met mijn verhaal? Deel dan de link van deze podcast. Ik vind het nog altijd fijn om anderen hun verhaal te horen dus wil je graag dat van jou delen? Dan mag je me altijd mailen post@katriensmeyers.be
