Dagboekfragment week 19.
De eerste bloemen komen uit in de tuin. Ik krijg van iedereen berichten dat ze de zakjes met zaadjes hebben gezaaid die we uitdeelden op jouw uitvaart. Ik heb ze hier bij mij liggen. Ik zal er dan ook maar eens aan beginnen zeker?
__________
Over Brieven aan mijn mama.
Mijn mama sterft op 16 december 2019 en mijn onwaarschijnlijke zoektocht naar een leven zonder haar vangt aan. Een week later postte ik mijn eerste brief aan haar op Facebook en een tsunami van berichten met mensen die voelden wat ik voelde overspoelde mijn mailbox. Drie jaar later maak ik van de brieven een podcast over het jaar van de eerste keren zonder haar.
__________
Brief week 19.
Dag Mams,
Toen ik trouwde in 2013 bracht je zakjes met vergeet-me-nietjes mee uit Canada. Je vond dat zo’n mooie en symbolische herinnering aan een prachtige dag. Je had die daar ergens in een bloemenwinkel gevonden.
Wie had ooit gedacht dat ik zes jaar later met een mand vol zakjes met bloemenzaad aan jouw urne zou staan. Om mensen een mooie en symbolische herinnering mee te geven aan jou. Een prachtige vrouw en fantastische mama.
We zijn 19 weken verder. Het went niet. Sinds een week droom ik onophoudelijk van jou. Elke nacht opnieuw word ik minstens een een keer of drie wakker omdat ik je voel. Ik heb zo’n droombeeld dat altijd terugkomt. Jij loopt de kamer door naar de dressing om je kleren te pakken. Maar ik woon niet in het ouderlijk huis dus waarom ik dat beeld heb in mijn eigen huis ontgaat me totaal. Meerdere keren per nacht is er een donkerte in de kamer. Ik word wakker, doe mijn ogen open en steeds dezelfde plek is donkerder dan de rest, tot ik goed wakker ben en dan is het weg.
Zo diep in mij leeft het verlangen dat ik je zelfs onzichtbaar zie.
In alles wat ik doe, voel ik jou. Wandel ik door de tuin, met zijn groene pels, dan hoor ik jouw stem vragen welke bijenbloemen ik dit jaar heb geplant. Of je extra courgettes de grond in zal steken voor ons? En rode bieten, speciaal voor mij alleen. Ik zie ons lopen naar de moestuin om te zien wat je allemaal hebt gezaaid en geplant. “En pakt nog wat eitjes mee want de kippen leggen aan de lopende band.”
Dat zegt Rudy nu regelmatig. Om wat eitjes mee te pakken.
Vorige week zaaide ik de zaadjes als mooie herinneringen in mijn tuin en in mijn hart. Met elk zaadje dat op de grond neerdwarrelde, rolde er een traan. Nooit geweten dat herinneringen planten zo’n moeizaam werkje was.
__________
Voor deze podcast krijg ik hulp van Kris Philips [Weg van Woorden] en ik vertel hoe ik de week beleefde aan de hand van mijn dagboekaantekeningen en herinneringen maar ik reflecteer ook naar het nu. Wat doet het overlijden van mijn mama met mij, drie jaar later? Ben je fan of ken je iemand die geholpen is met mijn verhaal? Deel dan de link van deze podcast. Ik vind het nog altijd fijn om anderen hun verhaal te horen dus wil je graag dat van jou delen? Dan mag je me altijd mailen post@katriensmeyers.be
