Dagboekfragment week 21.
#moederdagzondermoeder
Geen andere woorden nodig.
__________
Over Brieven aan mijn mama.
Mijn mama sterft op 16 december 2019 en mijn onwaarschijnlijke zoektocht naar een leven zonder haar vangt aan. Een week later postte ik mijn eerste brief aan haar op Facebook en een tsunami van berichten met mensen die voelden wat ik voelde overspoelde mijn mailbox. Drie jaar later maak ik van de brieven een podcast over het jaar van de eerste keren zonder haar.
__________
Brief week 21.
Moederdag.
Dag Mams,
Ik heb het aan me voorbij laten gaan. Sowieso ben ik van Antwerpen en wij vieren moederdag op 15 augustus. Van een eerste keer moederdag zonder jou, blijf ik nog even gespaard.
Toch heb ik bewust Facebook, Instagram en allerhande whatsapp groepjes niet geopend. Ik had geen zin in de Happy Mom’s day berichten. Ik werd er zelfs kwaad van. Afgelopen vrijdag voelde ik ineens een immense haat voor iedereen die Moederdag zou vieren. Het lekkere ontbijt van de mannen in mijn eigen huis heb ik opgegeten maar onder ons gezegd en gezwegen. Het had een bittere smaak. Maar dat is wat moeders doen: “hun eigen pijntjes verdragen omwille van hun kinderen”, dat is Moederliefde.
Maar woest werd ik ervan, mammie, witheet. Niet eerlijk tegenover de rest van de wereld natuurlijk maar ik kon niet anders dan een immense golf van razernij voelen die me overspoelde zoals ik soms ook verdrink in verdriet. Het enige dat ik nog kon doen was mijn hart op slot zetten en mijn rationele geest openen. Werken, schrijven, nadenken over de inhoud van de opleiding, plannen. Sommige drinken en vluchten in drugs. Ik ga nadenken.
Ik kwam ervan tot rust. Van dat nadenken. Omdat het weer zorgde voor de volgende creatie. Een nieuwe hoofdstuk aan de brochure. Een volgende tekst theorie. Mijn visie over de vorm van rituelen die steeds meer ... vorm krijgt. Circulair denken in plaats van lineair. Chaos in plaats van orde. Meer rommel in mijn atelier. Overal papier en kleur. Boeken die in het rond slingeren. Negen nieuwe e-boeken besteld. Geprutst aan de website. Halfvolle koffietassen. Lege flessen water. Afleiding en bezinning. Bericht aan mijzelf : Ruim je atelier op tegen de volgende lesdag.
Moederdag is een heel oud ritueel. Als we teruggaan in de tijd, komen we uit bij de Moedercultus in het Klassieke Griekenland die met hun rituelen voor Rhea, de Moeder der Goden, het moederaspect vereerden. Wij, die van ‘t Stad, vergelijken onze moeders dan weer met de moeder van Jezus, een Heilige Vrouw.
De moderne variant van mei is overgewaaid uit de States en oorspronkelijk zelfs een dag van herdenking van iemands dode moeder. Het lijkt dus gepaster om gisteren moederdag te vieren. In ons geval dan toch. Maar dode moeders herdenken staat voorlopig niet mee op mijn lijstje van gelukkige momenten.
Het gaat niet over mams. Ik leer er alleen mee leven. Ik leer mezelf aan om te gaan met deze verandering. Moede(r)loos zijn. Het is echter ontzettend uitputtend. Het vraagt zoveel energie. We zijn vier maanden verder en ik doe nog steeds maar wat. Ik spreek zo weinig mogelijk af want meer dan de helft van mijn afspraken moet ik verzetten. Omdat ik te moe ben. Omdat ik het die dag maar moeilijk vind om bewust de draadjes in mijn hoofd stuk voor stuk opnieuw te verbinden met geluk.
Voorlopig is het voor mij nog elke dag #zonderMoederdag.
__________
Voor deze podcast krijg ik hulp van Kris Philips [Weg van Woorden] en ik vertel hoe ik de week beleefde aan de hand van mijn dagboekaantekeningen en herinneringen maar ik reflecteer ook naar het nu. Wat doet het overlijden van mijn mama met mij, drie jaar later? Ben je fan of ken je iemand die geholpen is met mijn verhaal? Deel dan de link van deze podcast. Ik vind het nog altijd fijn om anderen hun verhaal te horen dus wil je graag dat van jou delen? Dan mag je me altijd mailen post@katriensmeyers.be
