Ik had nooit gedacht dat het overlijden van mijn mama 3 jaar later nog steeds zoveel impact zou hebben. Soms betrap ik mezelf op de gedachte dat ik wel eens mag gaan stoppen met erover te zagen. Hoe erg is dat? Rouw kan je immers niet plannen en je weet pas hoe hard je iemand gaat missen als die er niet meer is. Daarom een bonus aflevering over het waarom van deze podcast. Misschien wel meer voor mezelf dan voor jullie?
