Aflevering 6 van het derde seizoen van Afgestaan gaat over Ingrid.
Ingrid is adoptiemoeder van drie binnenlands geadopteerden. Eind jaren 70, begin 80 adopteerden zij, met haar toenmalige echtgenoot, twee zonen en een dochter.
De laatste jaren kijkt Ingrid anders naar de impact van adoptie dan destijds.
Ingrid: ”Wat een kind al ervaart in de buik… als je daar al voelt dat je er eigenlijk niet had mogen zijn en je wordt dan ook nog meteen … in een andere geur gebracht en dat gaat ook nog drie maanden duren. Ja, dat trauma, je kan je dat niet meer wegnemen… hoeveel liefde je ook hebt.”
Midden jaren 70 was er veel aandacht voor de kinderen van Amerikaanse soldaten in Vietnam, waar geen plek voor leek te zijn. Zo meldde ze zich aan voor adoptie, vanuit maatschappelijke betrokkenheid.
Ingrid: ”Ik heb altijd gedacht ik wil wel vier of zes kinderen of zo. Ja, ja, en mijn man en ik waren dat wel heel snel over eens dat je ook toen in die tijd geen zes kinderen zelf op de wereld moest zetten. Ja dus dat we gedeeltelijk wilden adopteren of pleegkinderen en eigen kinderen dat stond van begin af aan vast eigenlijk.”
Aan binnenlandse adoptie denken ze helemaal niet, totdat er gebeld wordt door de Raad voor de Kinderbescherming, of ze bezwaar hadden tegen een Nederlands kind?
Ingrid: ”Bezwaar tegen Nederlands kind…Nee, we zijn eigenlijk aan kinderen toe, dus ja ja ja, dat kan. Dan is het wel binnen tien dagen bij jullie. Kan dat? Ja, ook dat kan. Over twee dagen bellen we terug. Oké, dus we moesten twee dagen nadenken. Ja, nou, over twee dagen belde ze terug. , Nou, dan komen we bij jullie thuis wat meer vertellen over het kind waar het om gaat… weer één of twee dagen later en toen kregen we het verhaal heel summier.”
Ingrid en haar man worden hierna, via binnenlandse adoptie, ouders van hun eerste zoon.
Ingrid:” Ja, en ik heb me in t eerste jaar wel gerealiseerd dat als ik ergens met m was, niemand vroeg waar komt die vandaan? Ja, en ik had helemaal niet zo de behoefte om te doen alsof t m'n eigen kind was. ‘t Was gewoon m'n eigen kind… Ik had niet de behoefte om het feit dat ie geadopteerd was te verzwijgen. Maar ik vond t ook best makkelijk dat ‘t niet overal aan de orde was.”
Hierna volgen nog een dochter en een zoon.
Ingrid is heel erg blij met haar gezin, maar de laatste jaren staat de impact die adoptie heeft op de afgestane/ geadopteerden en op de afstandsouders toch steeds meer centraal in haar denken
Ingrid: ”Nou, ik denk nog steeds ik ben zo blij, gelukkig geweest, en nog, met mijn kinderen. Op een bepaalde manier ben ik ook een soort dankbaar dat ik hen heb mogen opvoeden. Maar het voelt ook als ja, ik heb gewoon Een kind weggehaald bij beide ouders die dat eigenlijk verdiend hadden om die die groei en die ontwikkeling mee te maken.”
Deze podcast gaat over een moeder die moeder is door adoptie en over een gezin dat samengesteld werd door adoptie.
Het gaat over geluk en verdriet, over hechting en loyaliteit, over angst en liefde en over hoe adoptie de wereld maakbaar liet lijken terwijl er ook beschadigingen door ontstonden die voortduren tot op de dag van vandaag.
Shownotes:
Adoptie vanuit Vietnam
https://nl.wikipedia.org/wiki/Operatie_Babylift
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wereldkinderen
Harlow's Studies on Dependency in Monkeys
https://www.youtube.com/watch?v=OrNBEhzjg8I
Dossier Afgestaan
https://anderetijden.nl/aflevering/996/Dossier-Afgestaan---3-Het-nieuwe-gezin
Stichting Verleden in Zicht voor Nederlandse afstandskinderen en binnenlands geadopteerden.
https://verledeninzicht.nl/
Email: info@verledeninzicht.nl
Interviews: Georgia Gradenwitz- Kemp en Carine Dorgelo
Audionabewerking: Konstantin Johannes van The Sound Republic
Eindredactie en montage: Carine Dorgelo
© 2023- 2025 Carine Dorgelo& Georgia Gradenwitz- Kemp
