Ik heb iets vreemds ontdekt. Ik ben minder alert zonder hoortoestellen in. Het zou beter zijn als ik juist dan beter oplet, qua veiligheid.
(eigen foto van bril, hoortoestellen en spiegeltje)
Volledig transcript
Dit is de podcast 'Evenwicht, je leven'. De enige podcast over ons zintuig 'evenwicht'. Je luistert naar Paula Hijne. Ik ben auteur van het boek 'Evenwicht, in uitvoering'.
In dat boek ga ik in op het zintuig 'evenwicht', maar ook over andere zintuigen die we hebben, die in combinatie werken met het evenwicht. En deze aflevering gaat specifiek over twee andere zintuigen die weliswaar heel belangrijk zijn voor ons evenwicht, maar het gaat even iets minder over dat evenwicht, maar meer over ..ehm.. de alertheid die ik heb als het gaat over de zintuigen gehoor en zicht. Dit is seizoen 9, aflevering 18: Alertheid.
Mensen die slechtziend zijn die gaan beter horen. Ze leren dan de nuances van geluiden herkennen. Dan horen ze of ze vlakbij de muur zijn of dat ze juist in een hele open ruimte komen. Die mensen die worden dus qua gehoor steeds alerter, omdat juist het zicht ontbreekt.
Ik heb niet zo'n goed gehoor en dat wordt steeds... zelfs meer gehoorverlies, en mijn zicht wordt ook steeds iets minder. En gelukkig is dat met een hoortoestel en met een bril goed op te vangen. Maar zonder bril en hoortoestellen dan zie en hoor ik heel veel minder. Deze zintuigen kunnen elkaar dus niet versterken. Door minder te zien, wordt mijn gehoor niet beter. Want juist die nuances in al die geluiden kan ik echt helemaal niet meer opvangen. Dat kan ik met hoortoestellen wel, maar zonder hoortoestellen hoor ik die verschillen helemaal niet meer. En andersom ook niet. Door minder te horen, ga ik niet beter zien. Dus ik ben heel blij met die bril die ik heb.
Maar wat is alertheid dan? Alertheid is een mentale toestand van waakzaamheid. Je hebt dan volledige aandacht voor je omgeving en de prikkels van buitenaf. En daardoor reageer je heel snel en adequaat op veranderingen in die omgeving. Een ander woord voor alertheid is oplettendheid, maar ook opmerkzaamheid. Dan vind ik opmerkzaamheid niet helemaal passen bij alertheid. Ik vind het toch echt wat anders. Want in de vorige aflevering, in de vorige podcast-aflevering, over roerloos, was ik juist heel opmerkzaam voor mijn omgeving. Maar ik was niet per se direct alert. Ik zou niet snel hebben kunnen reageren toen, als er iets in mijn omgeving gebeurd was. Dus ik was niet alert, ik was wel opmerkzaam. Ik zag wat er gebeurde om me heen.
En je zou dus denken dat ik zonder hoortoestellen veel alerter zou zijn. Dat ik dan veel beter op zou letten, wat er in mijn omgeving allemaal afspeelt. Maar zonder hoortoestellen dan voelt het alsof ik in een soort bubbel loop, alsof ik een soort scherm om me heen heb, waar de geluiden allemaal niet door naar binnen kunnen komen. En ik heb dus ontdekt, dat ik niet waakzamer om me heen kijk. Terwijl ik dat beter wel zou kunnen doen, want dat zou natuurlijk veel veiliger zijn.
Als ik buiten of in het donker loop, met mijn bril op, dan lijkt het alsof ik wel iets beter hoor. Maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Maar met bril ben ik dan wel iets alerter dan zonder bril. Omdat ik toch wat scherper zie. En toch heb ik dan minder in de gaten wat er in mijn omgeving gebeurt. Wat mij ook is opgevallen is, als ik zonder hoortoestel en bril loop, dat ik dan minder oplet hoe en waar ik loop. Dus niet eens direct op mijn omgeving, maar op mezelf, hoe ik zelf beweeg. Ik struikel dan veel eerder en ik bots veel eerder ergens tegenaan. Andersom, met bril op en hoortoestellen in, voel ik veel beter met mijn voeten op wat voor ondergrond ik loop en zie ik natuurlijk veel beter. Waardoor de kans op struikelen veel minder is en ik voorkom zo ook dat ik ergens tegen aan bots. Ik vind dat best tegenstrijdig. Of komt het, omdat zowel mijn gehoor als zicht allebei achteruitgaan en dat het daardoor moeilijker wordt om alert te blijven?
Ik heb ook nog een ander voorbeeld. Ook van afgelopen zomer. Ik heb er zelf eens goed opgelet en ik dacht ik ga dit onthouden, ik ga het even opschrijven. Dat heb ik dus gedaan en vandaar dat ik nu deze podcast kan maken. Wij fietsen altijd met spiegels. Ik heb twee spiegels, mijn man heeft ook één spiegel op zijn fiets. Zodat we achteropkomend verkeer makkelijker kunnen zien. Hoef je niet steeds om te keren, hoef je niet om te kijken. Je ziet het al in je spiegels als er verkeer aankomt. En met name ook als je de auto's niet hoort aankomen, als het elektrische auto's zijn. Of als het fietsen zijn die je ook niet kan horen. Dan kun je dat toch zien, dat ze achteropkomen. En dan gingen we wandelen en dan tijdens dat wandelen, dan wilde ik ineens ook weten wat er achter me gebeurde! Dus ik ging op zoek naar mijn spiegel, zo van ik weet ongeveer op welke hoogte die spiegels zitten, maar ja, daar zit natuurlijk helemaal geen spiegel als je loopt (ha). Het gekke is, mijn man had het ook wel, die herkende ook wel dat je, dat je dan gewend bent aan het achteruit kijken door die spiegel, dat je dus kan zien wat er achter je gebeurt. En dat je dat dus niet hebt tijdens het wandelen.
Nu heb ik hier thuis, heb ik wel zo'n spiegeltje, dat kan ik om mijn hand heen doen. Dat zit dan met klittenband vast en door mijn hand rechtop te houden en een beetje naast me te houden, kan ik zien welk verkeer er achter me aan komt. En nu is het vreemde, je zou denken dat ik zonder hoortoestellen dat spiegeltje heel erg zou missen, en dat is dus niet zo. Met hoortoestellen in en bril op, mis ik dus veel eerder dat spiegeltje. Ik ben dus veel alerter, veel waakzamer als ik dus die hoortoestellen in heb en die bril op heb! Dat is toch gek!!
Zonder hoortoestellen en bril ben ik ook veel trager. En ik let dus écht veel minder op! Het lijkt dus alsof door die verminderde werking van deze zintuigen, alles in mijn brein minder werkt. En dat ik ook in al mijn handelingen veel trager ben, langzamer.
En om te voorkomen dat ik altijd volledig afhankelijk ben van deze hulpmiddelen, ga ik nog steeds zonder hoortoestellen naar de sportschool. Ik hou tegenwoordig wel mijn bril op, zodat het zicht scherp genoeg blijft en ik niet misstap of mis grijp, tijdens de wandeling van en naar de sportschool en ook tijdens de sportlessen zelf niet. Dus die bril is al een ontzettend hulpmiddel, maar ik probeer dus nog zonder hoortoestellen alles wel te kunnen blijven volgen. Ik moet dus dan wel alert zijn, met echt, met bewuste aandacht dat ik dat ga doen. Als ik daar niet op let, tijdens dat wandelen naar de sportschool toe, dan kan ik me ook echt zo verstappen. Dat is al een paar keer gebeurd dat ik dan toch struikel over een stoepje die wat scheefligt. Dan heb ik dat dus niet gezien. En toch daag ik mezelf uit om niet altijd met hoortoestellen in te lopen. Mijn bril vind ik dan wel heel belangrijk, maar zonder hoortoestellen, dat lukt dus dan nog wel, als ik mezelf in ieder geval wel ..ehm.. bewust dus alert blijf.
En 's nachts in het donker liep ik op de camping van de caravan naar de wc toe. Daar liep ik zonder bril om te kijken of ik alert genoeg kon blijven, en om dan niet te struikelen en om goed van de caravan het trapje af te gaan en de rits open te doen, dat ik dat allemaal zonder bril deed. Maar dan moest ik wel ja, een beetje wakker worden, om dat ook goed voor mekaar te krijgen. En in huis loop ik altijd zonder bril in het donker en dan heb ik ook altijd mijn hoortoestellen uit omdat dat het nacht is, want die gaan 's avonds altijd uit. Maar thuis, kan ik ja, bijna met mijn ogen dicht lopen, want ik ben zo gewend aan deze omgeving. En ik doe het wel eens. Dat ik mijn ogen helemaal dicht hou, en dan probeer op de tast weer naar bed te komen. En dan ga ik er wel vanuit dat er helemaal niets op de grond ligt, dat er niks slingert en dat er geen slangen of spinnen zijn waar ik op kan trappen. En dat alle meubels gewoon op zijn vaste plek staan.
Maar 's nachts ben je natuurlijk moe, door de slaap, dus die alertheid die moet ik dan écht opzoeken! Dus ik kan pas eigenlijk uit bed gaan als ik toch een beetje meer wakker ben, want als dat niet zo is, dan ..ehm.. dan kukel ik écht zo om! Dan bots ik, struikel ik zelfs over de drempel heen. Dus ik moet altijd toch, als ik naar de wc ga (ha) 's nachts, dat ik dan toch zó wakker ben dat me dat gaat lukken. Want anders is die alertheid natuurlijk ver te zoeken, als ik te moe ben.
Ja, alertheid, ook daar kan ik dus iets over vertellen. En het vreemde is, dat ik minder alert ben als mijn zicht minder goed is en mijn gehoor minder goed is, terwijl het eigenlijk andersom zou moeten zijn. Zou ik echt alerter moeten zijn.
Dit was seizoen 9, aflevering 18: Alertheid. Van de podcast 'Evenwicht, je leven'. Je hebt geluisterd naar Paula Hijne. En als je nog veel meer hierover wilt weten? Ik heb natuurlijk vaker verteld over lopen en volgens mij ook wel lopen in het donker. Je kunt zo eens kijken naar welke afleveringen ik allemaal al gemaakt heb en dan kun je de titel even zien. Even snel scannen in het kleine stukje wat ik erbij heb geschreven, waar de aflevering over gaat. En dan kun je nog even terugluisteren. In ieder geval dank je wel voor het luisteren naar deze aflevering en tot de volgende keer.
