Vooruit denken. Daar was ik vroeger heel goed in. Is dat veranderd in de loop der jaren? Of doe ik dat nog steeds op dezelfde manier?
Al pratend kom ik op Fèstéro, het bedrijf dat ik heb gehad in het geven van kinderfeesten en voorstellingen. Dat is lang geleden dat ik daarover heb gesproken. Bij deze dus.
(Foto van Festero, met achtergond het kabouterdecor)
Volledig transcript:
Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven', de podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. Mijn naam is Paula Hijne en ik maak deze podcast naar aanleiding van het boek 'Evenwicht, in uitvoering'. Ik ben erachter gekomen dat er nog veel meer valt te vertellen over dat evenwicht. Want ook het hele psychische evenwicht doet daaraan mee.
En daar wil ik het vandaag met je over gaan hebben. Dit is seizoen 5, aflevering 19: ‘Vooruitdenken’.
Ik had namelijk een cliënt van de week en zij vertelde over dat zij zo goed was altijd in ‘vooruitdenken’. En nu zij de ziekte van Ménière heeft en daar echt door beperkt wordt en een heleboel dingen niet meer kan, is dat ‘vooruitdenken’ heel anders geworden. Want ze kan wel van alles plannen, maar een heleboel kan vaak niet doorgaan, omdat ze dan heel instabiel is of weer een aanval van draaiduizeligheid heeft, dus het beperkt haar enorm. En zij vroeg zich af van: moet ik dan anders gaan ‘vooruitdenken’?
Ik vond het wel een hele leuke vraag en toen ging ik bij mezelf na: hoe deed ik dat vroeger ‘vooruitdenken’ en hoe doe ik dat dan nu? Is dat bij mij anders geworden? Dus dat gaf ik haar ook aan, van nou daar ga ik iets mee doen! Dus bij deze (ha). En toen ik daar ja even bij stil ging staan, had ik wel... dan moet ik eerst gaan achteruit denken, gaan bedenken hoe deed ik dat eerst?
En dan ga ik even terug helemaal naar de jaren ‘90, dat we net in Zeewolde kwamen wonen en wat ik daar in die eerste periode allemaal deed. Dat was dan... twee jonge kinderen, ik ben weer aan het werk gegaan. Ik ben gevraagd toen om in het onderwijs te beginnen. En ik heb eigenlijk altijd een hele volle agenda gehad. Vanaf de tijd dat we hier kwamen wonen, was het een volle agenda. Elke avond was er dan wel iets waarvoor ik de deur voor uit ging. Ik ging zwemmen, zingen, dansen. Ik heb meerdere keren het oogstfeest-cabaret en onderwijstoneel geregisseerd. In het begin dat we hier net woonden, was ik vrijwilliger in de speel-o-theek en organiseerde ik koffieconcerten. Later ging ik djembé spelen. Ik zit even te denken wat ik dan nog meer... Jongeren-vieringen heb ik gedaan, voor de kerk om die voor te bereiden met jongeren en ook daar dan bij te zijn, op de zondag.
En ik heb wel eens dagen gehad in ja... dat zal eind jaren ‘90 zijn geweest, dat ik in één jaar even heel specifiek, had ik dan op maandag en dinsdag groep 6-7, combinatieklas in het noodgebouw, heel zwaar allemaal. 's Avonds ging ik dan naar de kerk voor de voorbereiding van de jongeren-viering en dat was dan met jongeren van 12 tot en met nou, 16 jaar of zo.
Dan ging ik op woensdag en donderdag op de peuterspeelzaal invallen. Dat was met kinderen van 2-3 jaar. Dan ging ik 's avonds naar dat oogstfeest-cabaret om met volwassenen een oogstfeest-cabaret neer te zetten, om dat de regisseren. En dan had ik op vrijdag, ging ik in groep 3 ATV invullen. Weer op school dan. En dan ging ik 's avonds zingen. En dan was het dus vrijdag overdag met kinderen van 6-7 jaar, mijn eigen kinderen waren nog net wat jonger, en 's avonds zingen met volwassenen weer.
En met dat ik dit bedacht, had ik ook zo van: ik ben in 1995, ben ik een eigen bedrijf gestart....ehm... kleintje dan weliswaar, in m’n eentje, en dat was Fèstéro. En Fèstéro was een bedrijfje in het organiseren van kinderfeesten of in ieder geval, ik gaf kinderfeesten. En hoe ik op het idee ben gekomen weet ik niet, maar dat is ergens ontstaan en het is gaan kriebelen.
En ik ben toen begonnen met het maken van een kabouterfeest. Hele mooie achtergrond daarvoor gemaakt, dat is geschilderd door een vriendin. Een hele grote achtergrond, die kon ik dan meenemen en allerlei attributen had ik mee tot kabouterjasjes, kaboutermutsen en allerlei spulletjes die kabouters kunnen gebruiken als ze een dag door gaan. Dat is met eten en drinken, dat is met afwassen en kleine theedoeken, ...ehm... nou... dat allemaal. En dan nam ik al die spullen mee en dan ging ik naar een verjaardag toe. Kinderen zo tussen de 5 en 8 jaar, denk ik zo dat het zal zijn geweest. En dan zette ik daar al die spullen neer en dat decor kwam dan tevoorschijn en dan ging ik daar dus met die kinderen een heel spel spelen. Of eigenlijk een soort ja, met elkaar een soort voorstelling van maken. En er waren liedjes bij en ik had daar gedichten bij die ik in een bepaald ritme dan ging benoemen. En ze gingen zelf dus ook dingetjes klaar maken, gingen samen drinken, samen afwassen, allemaal in het klein hè! Allemaal echt ieniemienie. Op het eind ging ik dan een mooi verhaal vertellen over kabouters, over een kabouter, en afhankelijk van of ik heel veel tijd had of nog een klein beetje tijd kon ik het verhaal, omdat ik het aan het vertellen was, kleiner of langer maken.
En die kabouterfeesten, die heb ik heel vaak gegeven. Pas geleden heb ik de spullen opgeruimd van al die dingen. Had ik allemaal nog bewaard. Dat ging ook allemaal nog op papier. Want in de jaren ‘90 hadden we die computer nog niet en ging je dat ook niet meteen printen en zo. Dus had ik het allemaal handgeschreven en toen kwam ik erachter dat ik dat heel vaak gedaan heb. Niet alleen Zeewolde, maar ook in de omgeving, in Dronten en Harderwijk, Ermelo. Ik ben op heel veel plekken geweest waar ik dus voor jonge kinderen een kabouterfeest heb gegeven.
En in die tijd was er ook iemand die vroeg van ja, mijn kinderen zijn wat ouder, maar ik vind het wel heel leuk als je komt, kun je daar iets voor maken? Toen heb ik echt een kindervoorstelling gemaakt, dat heette: Vandaag de dag. Had ik ook weer een decor voor gemaakt en nam ik ook allerlei spullen mee en dan ging ik een hele dag doornemen, maar dan een beetje op een gekke manier. En dat ging ik dan zelf spelen en dan af en toe die kinderen daarin meedoen, maar het was meer een kijkvoorstelling en dan af en toe meezingen en zo. En dat was weer op een hele andere manier bezig zijn op zo'n kinderfeestje.
Totdat er iemand kwam van: ik vind het wel leuk als ze wat meer spelletjes en zo gaan doen, kan je daar ook iets voor maken? En doen heb ik iets gemaakt rondom letters en dat waren allerlei soorten spelletjes, allemaal had het met letters te maken. En in dat feest gingen we dan ook koekjes maken en dat waren dan koekjes van letters natuurlijk. We gingen letters maken (ha). En dat heb ook dus allemaal zelf ontwikkeld en gemaakt en dus ook uitgevoerd. Want daar werd ik voor gevraagd. En dan ging ik naar die mensen toe met al die spullen bij me en dan werd het daar uitgestald en dan die kinderen die waren dan al op het feestje, cadeautjes waren al uitgepakt, er was al taart gegeten en dan hadden ze écht zo van: oh wat gaan we doen! Met enthousiasme stonden ze al te wachten van: we willen graag beginnen en ...ehm.... echt héél leuk om te doen!!!
In die periode heb ik niet alleen maar dus dat bij verjaardagsfeesten gedaan, ik werd ook gevraagd voor kindervoorstellingen om iets te doen, bij de Wereldwinkel, bij de gymvereniging, de Zuiderzeemeermin en ook zelfs bij bruiloften. Bij mensen die een bruiloft hadden waar ook veel kinderen kwamen, vonden ze heel leuk als daar ook een voorstelling bij was. Daar heb ik hele specifieke voorstellingen gemaakt voor nét die ene bruiloft. Dus naast al die activiteiten die ik deed, had ik dat bedrijf er ook bij. En dat ben ik gestart in 1995 en ik weet nog goed dat dat toen in huis was. Dat ik daar de eerste voorstelling gaf. En dat heb ik gedaan tot 2005, dus ik heb 10 jaar ongeveer dat bedrijf Fèstéro, had ik gehad. En ik kan me nog herinneren dat ik voor Fèstéro, de naam ervan, in de bibliotheek ben geweest om te zoeken naar een passende naam. En ik zie me nog zitten om te zoeken in allerlei woordenboeken, want ja die computer hadden we nog niet. Wat is nou een naam die leuk past? En toen ben ik naar andere talen gaan kijken en toen kwam ik op dat festeren uit. En ik meen dat het iets Spaans is of zo. En Fèstéro betekent dan ook: feestfiguur. En ja dat vond ik natuurlijk heel mooi passen en daar heb ik toen een logo voor gemaakt en nou, écht heel leuk om te doen!
Dat deed ik dus naast het werk en naast het vrijwilligerswerk en naast al die andere activiteiten en hobby's die ik deed en sporten. En dan vraag ik me ook af: in hoeverre was ik in die tijd ook echt aan het ‘vooruitdenken’? Ik denk dat ik voortdurend aan het ‘vooruitdenken’ was, ‘vooruit denken’, allerlei dingen in de agenda die gepland stonden
Hoewel er natuurlijk wel ook veel vaste activiteiten waren. En het zou best kunnen zijn dat ik dat ook wel een beetje op de automatische piloot deed, zo van: maandagavond is zwemavond dus ja, dan ga ik zwemmen. Dat was niet anders, dan ging ik dat doen. Nou is schoolwerk, dus al die tijd dat ik wel gewoon op school aan het werk was, en daar had ik 2-3 dagen op een gegeven moment dat ik vaste dagen had, vaste klas ook, een eigen klas. Nou is schoolwerk dan altijd wel ‘vooruitdenken’, vooruit plannen, goed in de gaten houden dat alles aan bod komt, dat je alles doet. En dat is nog wel... Nu heb ik nog wel eens -en dan ben ik al heel veel jaren het onderwijs uit- dat ik 's nachts nog wel eens wakker word, dat ik denk van: ueuuh! Met name in de vakantie, van oh ik weet niet welke kinderen ik in de klas ga krijgen en waar liggen alle schriften, want ik moet alle namen nog op de schriften gaan schrijven...!! Was ik helemaal al in de regelmodus, omdat heel vaak na de zomervakantie kwam je in een nieuwe klas. En dat heb ik natuurlijk jaren gedaan dan, en dat heeft heel lang nog in...
