Op reis met het OV, naar Egmond aan Zee. Het was een lange reis en een uitdaging. Met koffer en rugtas. Hoe dat is gegaan, vertel ik in deze aflevering. Waar moet ik rekening mee houden, om de reis goed te laten verlopen?
(foto: uitzicht op zee, vanaf mijn kamer)
Volledig transcript:
Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord... Mijn naam is Paula Hijne en ik maak deze podcast naar aanleiding van het boek: 'Evenwicht, in uitvoering'. Alleen, er is nog zó veel meer te vertellen als je het hebt over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. Daar gaat het ook nu weer over. Het is een beetje een combinatie tussen het horen en het evenwicht.
Dit is seizoen 6, aflevering 2: Met het OV.
Afgelopen weekend ben ik naar het internationale congres geweest van de Stichting Plotsdoven. Dat werd georganiseerd van 22 tot en met 24 maart en het wordt eens in de zoveel jaar gehouden. Het thema van dit congres was: Let's connect Two. Want de vorige keer heette het Let's connect. Hebben ze het geen 1 genoemd, want ze wisten niet dat er een 2e kwam, maar nu is het deel 2.
Het gaat dus over verbinding en met name over verbinding tussen al die mensen, in dit geval mensen met een gehoorbeperking of zelfs mensen die dus helemaal doof zijn, want ook die waren aanwezig. Er kwamen zo mensen uit het hele land en zelfs ook het buitenland, naar Egmond aan zee, om dus mee te gaan doen en mee te luisteren, te kijken, mensen te ontmoeten. Alles dan over hoe je verbinding zoekt met mensen die dan een gehoorbeperking hebben. En dat programma dat begon op vrijdagochtend 22 maart en dat begon best vroeg. Ik zal eens even kijken, ik heb het programmaboekje voor me, om kwart over 10 was al de opening door Laurentien van Oranje (dus ik heb ook nog iemand van het koninklijk huis gezien). En kwart over 10, vanuit Zeewolde, daar dus op tijd zijn... in Egmond aan zee, dat red je niet het met openbaar vervoer, ook al is het gewoon een doordeweekse dag.
Dus ik ben een dag eerder gegaan. Ik ben op donderdagmiddag, tussen de middag, ben ik al weggegaan, zodat ik op tijd in Egmond aan zee zou zijn. Ik had een eigen kamer geboekt, dus daar kon ik heerlijk in mijn eentje, nou ja ook gewoon verblijven, niet met andere rekening te houden. Ik keek er al naar uit. Dus ik ben daar op donderdag 21 maart naar toe gegaan.
Het OV vanuit Zeewolde. Dat betekent sowieso heel goed plannen, want er is niet heel veel openbaar vervoer hier. We hebben alleen de bus. Je bent afhankelijk van de bus als je met het OV gaat. En dan kun je naar Harderwijk, naar Nijkerk of naar Almere. Wil je naar andere plaatsen, dan moet je altijd overstappen. Je kunt daar nooit in één keer naar toe. Ja, dan ben ik dus op tijd weggegaan en ik ben naar Almere gegaan met de bus. Die route ken ik, want die heb ik al heel vaak gedaan, dat ik eerder naar cliënten ging in Almere, dus het is een bekende route. Met de bus dus naar Almere.
Alleen, wat er anders was, is dat ik nu een koffer bij me had en een rugtas, want ik mocht mijn boeken meenemen. En ik heb maar van allebei de boeken ééntje meegenomen en een paar van die houten standaarden, zodat ik die boeken leuk kon neer zetten. Ik had visitekaartjes mee ...ehm..., kaarten van 'Evenwicht, in uitvoering'. Wat had ik daar dan nog meer? Dat was eigenlijk wel het belangrijkste. Ook nog een kleedje daarvoor en zo. Alles bij elkaar maakte dat dat best zwaar is. Dus ik had ook echt die rugtas wel nodig, naast mijn koffer waar ook allemaal spulletjes in zaten. Ik had ook het gewicht een beetje verdeeld zodat niet alles te zwaar werd in de koffer, maar ook niet te zwaar in de rugtas. Nou dat is fijn. En ik wist ook dat het best heel koud zou worden. Het was op dat moment niet zo heel koud, maar het zou nog wel veel kouder worden en ik wist natuurlijk niet hoe dat in dat hotel waar we zaten, hoe dat zou zijn. Dus dacht ik: ik neem ook nog een extra trui mee. Dus je hebt dan qua volume, best veel mee.
En dan loop ik dus en met mijn koffer en met mijn rugtas op mijn rug en dat is best ja... Alleen tijdens het lopen gaat het goed, maar op het moment dat je de bus in stapt zie je al, de bus... het is smaller, je moet dus heel goed lopen. Je kunt niet zomaar draaien, want dan stoot ik met de rugtas tegen de stoelen aan en zo. Als ik dan ga zitten, dan eerst de koffer een plekje geven, dan m'n tas afdoen en dan pas gaan zitten. Ik moet er echt bij nadenken, ik kan dat niet zomaar even snel-snel doen. Maar oké, in de bus ging dat heel goed.
Aangekomen in Almere ben ik gelopen naar het station, dat valt ook best wel mee. De bushaltes zitten ook vlakbij het station, dus het is gewoon even oversteken en daar kun je -gelukkig- met de roltrap naar boven. Het is best een hele lange trap. Als ik geen koffer en een zware rugtas bij me heb, dan ga ik altijd met de trap, ga ik altijd lopen, maar in dit geval was de roltrap wel heel fijn om daar dan met de koffer op te gaan. Dan ga je naar boven en daar wachten op de trein. Nou, die kwam er gelukkig ook aan, ook gelukkig op tijd. De intercity naar Amsterdam. Dat ging ook allemaal prima. Ik had een fijn plekje, kon goed zitten. Maar ook daar weer, je moet dan, het was zo'n dubbele trein, beneden en boven, dan moet je of naar beneden of naar boven en dan moet je kiezen: waar ga je naartoe? In ieder geval is dat met een koffer in je hand én een rugtas op... die deurtjes die zijn heel smal! Dus je moet ook daar weer heel goed opletten hoe je loopt, dat je niet elke keer overal tegenaan stoot en zo. En dan als je eenmaal daar bent, ik ga meestal naar boven -dat vind ik fijner, want dan kijk ik wat hoger- dan wil ik ook heel graag goed naar buiten kunnen kijken. Soms kan dat niet, want dan is er geen plekje meer vrij om bij een raam te gaan zitten dat je goed naar buiten kijkt. Dat heeft ook te maken met het licht. Ik wil zó gaan zitten dat ik niet zo'n last heb van licht-donker-licht-donker door de bomen heen. Nou was het wat bewolkt, dus het was al wat minder belangrijk, alleen, ik let daar wel altijd op als ik dan de trein in stap. Maar uiteindelijk zat ik dan in die trein, koffer naast me, rugtas naast me op de stoel, koffer op de grond geloof ik dan. Het was gelukkig ook niet superdruk, dus er kwamen ook niet allerlei mensen bij me zitten. Het was wel prettig, het was ook midden op de dag, dus ik denk dat het daarom ook wat minder druk was. En dus naar Amsterdam.
Ik vind treinreizen altijd heel fijn, vind ik heerlijk om naar buiten te kijken. Ik ben ook helemaal niet met andere dingen bezig en zo, ik zit het liefst gewoon te kijken. En in Amsterdam, daar moest ik overstappen naar de intercity richting Alkmaar, maar die overstap die was maar een paar minuten. Het was maar een hele korte overstap, anders moest ik weer een half uur wachten. Dat valt nog mee dan, alleen, ik was op het perron, daar moet je trapje af in Amsterdam en dan een stukje door de hal lopen en daar dus naar het juiste perron waar ik daarna naar toe moest. Het is écht een kleine trap waar dus geen roltrap is, dus ik moet mijn koffer dragen. Dat betekent dat ik ook echt aan de rand moet lopen, zodat ik de leuning vast kan houden. Dus aan één kant m'n koffer, aan de andere kant mijn hand aan de leuning en ondertussen natuurlijk die rugtas op mijn rug. Dat moet ik ook weer met aandacht doen. Want zomaar middenin op de trap lopen met zo'n koffer in mijn hand, dat... ja, grote kans dat ik dan ga vallen, dus ik moet écht aan de rand lopen. Dus dan moet je even een plekje zoeken, dat dat kan, heel veel mensen die naar beneden willen, ik aan de kant naar beneden. Dan ben ik beneden en dan goed kijken, welke kant moet ik op, oh naar dat perron. Daar naartoe lopen en daar weer de trap ook weer omhoog. Het is allemaal goed gegaan. Alleen, toen bleek dat waar ik boven kwam, dat was op, ik meen perron 8b, maar ik moest op 8a zijn en daar stond de trein ook al. Alleen, dat was nog een héél eind lopen over het perron, naar dus perron 8a! En ja, ik zie die trein staan, ik weet dat ik maar een paar minuten heb, dus dat was toch wel eventjes spannend: van ga ik dat halen? En gelukkig zag ik nog meer mensen die kant op lopen. Ik dacht, ik ben in ieder geval niet te laatste die daar aankomt. En toen dacht ik even aan een uitspraak van Loesje pasgeleden op de Loesje-agenda, de scheurkalender, daar stond: 'Treinvertraging, om mijn aansluiting te halen, moet ik zelf een sprinter worden. Loesje.' Ik vond hem zo grappig! Ja, dat is ook zo ...ehm... eigenlijk moest ik zelf even een stapje harder lopen, maar ja, doe dat maar eens met een koffer en een rugtas op om dan iets harder te lopen. Dat is voor mij eigenlijk wat sneller wandelen, in plaats van dat ik kan gaan rennen, want dat lukt al helemaal niet. Maar gelukkig! Ik haalde dus de trein en ik kon ook meteen achterin stappen, ja ik denk dat het achter was dat ie dan daarna ook gewoon doorreed.
En dan weer een plekje zoeken in de trein. Ook daar weer, ga ik naar boven of naar beneden? Nou voordat je daar een plekje heb gevonden, waar ga ik dan zitten? Ga ik bij dat raam zitten, of bij dat raam? Ga ik met twee stoelen of waar je vier stoelen, waar je tegenover elkaar zit, zitten? Nou die heb ik genomen. Dat ik wat meer ruimte had. En ook daar in de trein was het gelukkig niet superdruk. Dus ik kon rustig gaan zitten. Alleen ja, toen had ik toch een verkeerd raampje gekozen waar ik niet echt heel prettig naar buiten kon kijken en dacht ik: hè, ik had even een ander plekje moeten zoeken. Alleen, ik was al zo blij dat ik op tijd in de trein was, want op het moment dat ik zat, ging die ook meteen rijden. Dus ha, gelukkig! En we zijn zo doorgereden naar Alkmaar. Het was een intercity dus hij reed eigenlijk met name door, ik geloof dat hij alleen in Castricum heeft gestopt en voor de rest is ie helemaal doorgereden. In het begin stopte die nog wel, in Amsterdam een pa...
