In deze aflevering vertel ik over het internationale congres georganiseerd door de stichting Plotsdoven. Het thema van het congres was Let's connect 2. De presentaties en workshops gingen over hoe je verbinding maakt en de verbinding tussen mensen goed houdt, ook als je slechthorend bent. En dat op allerlei gebied. Een kleine greep uit het aanbod dat is gepresenteerd.
(foto van het programma boekje)
Volledig transcript:
Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord... Mijn naam is Paula Hijne. En ik maak deze podcast naar aanleiding van het boek 'Evenwicht, in uitvoering'. Alleen er valt nog véél meer te vertellen over ons evenwicht, ook het psychische evenwicht. Dit is seizoen 6, aflevering 3: Verbinding.
De titel 'Verbinding' heb ik nu gekozen, omdat ik bij het congres ben geweest. Het internationale congres van de stichting Plotsdoven. Dat was in het weekend van 22, 23 en 24 maart in Egmond aan Zee. En het thema van dat weekend was Let's connect 2. Het vorige congres heette Let's connect, laten we ons verbinden. En dit was dus de 2e ja, de 2e aflevering eigenlijk ervan. Wel mooi dat ze die titel weer gebruikt hebben, want verbinding dat is wat we allemaal willen!
We willen met elkaar verbinden. En ze hebben ook een heel mooi programma samengesteld, waar het heel vaak ging, juist over dus, hoe maak je dan verbinding met mensen die plotsdoof, slechthorend, doof zijn? Hoe maak je die verbinding en hoe, ja kun je daarmee omgaan? En wat wordt er in de techniek aan gedaan om dat je verbeteren?
Nou, het was een heel mooi samengesteld programma, alleen ja, ik kan daar niet alles over vertellen want, ha, het was zó veel, ik kon maar bij een paar workshops en zo aanwezig zijn. Waar ik wel natuurlijk bij was, was bij de opening en die werd gedaan door Laurentien van Oranje. En die vertelde over de Number 5 Foundation, eigenlijk Stichting nummer 5.
Dat is opgericht door Constantijn en Laurentien van Oranje. En hun missie is: verbinden voor impact. De bedoeling is dat zij versnipperde perspectieven en oplossingen, dat ze die ...ehm... samenbrengen, dat er dialoog komt en dat ze dan daardoor ja, tot systemische oplossingen komen, zoals ze het zelf zeggen. Tot oplossingen komen die echt werken, die in de praktijk uitvoerbaar zijn zodat heel veel meer mensen daar ja, beter van worden. Dat dingen echt opgelost worden. En Laurentien vertelde daar heel inspirerend over, ik kan het écht helemaal niet nadoen. Het had wel impact, haar verhaal, en ik hoop ook echt dat het niet alleen bij woorden blijft, maar dat er ook echt daden uit voort komen en dat we dit ook veel vaker nog te horen krijgen. Want ik had hiervoor nog nooit van een Number 5 Foundation gehoord, dus het lijkt mij heel mooi dat dat veel meer naar buiten gebracht wordt en helemaal als daar succesverhalen uit voort komen.
Na de opening door Laurentien, en haar verhaal, kwam Fleur van Puijenbroek en Fleur die vertelde haar ervaringen. En dat deed ze voor de allereerste keer voor een groot publiek, dus ze vond het superspannend. Maar Fleur vertelde over dat... zij werd zwaar-slechthorend op haar 30e. En zij was altijd heel actief in haar werk, sociaal gezien ook, met heel veel mensen had ze contact, maar die slechthorendheid had ineens wel heel veel impact op haar. Sowieso met haar werk, van wat gaat er met mijn werk gebeuren? Kan ik dat nog wel allemaal gaan uitvoeren?! Kan ik nog wel de gezellige Fleur zijn in mijn vriendengroep? Met mijn familie?
Hoe moet ik dat nu anders gaan communiceren? Dat is écht een hele struggle voor haar geweest. En ze vertelde dat ook op zo'n inspirerende manier, je bleef gewoon luisteren. Er zat ook emotie bij en zo. Haar vader was ook in de zaal. Het was heel mooi hoe zij dat zelf benoemde, hoe ze daar een goed verhaal van heeft gemaakt. Waarbij ik al tegen Fleur heb gezegd: dit mag je veel vaker gaan delen, op deze manier, want hier kunnen andere mensen ook weer door geïnspireerd raken. Door als jou iets overkomt wat ...ehm... wat zo veel impact op je heeft, wat jou zo neerslaat eigenlijk, en dat je dan toch weer op kan krabbelen. Dat je toch weer rechtop kan komen staan en de wereld weer in kan en dingen ja... je werk weer kan uitvoeren, mensen weer kan ontmoeten.
Alleen, het grappige is dat ik meteen daarna, had ik écht zo van: hoe zat het bij mij eigenlijk? Hoe oud was ik toen ik wist dat ik gehoorverlies had? En ineens besefte ik; ik was zelf ook nog maar 34 jaar toen ik dat wist. Ik was al slechthorend, alleen op mijn 34e kwam ik het pas te weten en dat deed me ook weer meteen denken aan een verhaal wat ik ook in het boek 'Ménière in balans' heb geschreven en dat wil ik nu even ook laten horen, want ja, dat was voor mij, ja, ook zo'n verhaal wat, wat, wat, wat mij ook wat doet!
‘Het is al een tijd geleden, ik weet nog precies waar het was. En achteraf gezien had het dus een behoorlijke impact op mij. We gingen een dagje uit met de familie en we hadden 's ochtends ergens afgesproken en daar zouden we op de hoogte gebracht worden van wat we die dag zouden doen. We ontmoetten elkaar in een restaurant waar het druk was, waar ook heel veel andere mensen waren en ik deelde dus mee: nou het is wel heel rumoerig hier, dan kan ik niet verstaan wat we dan straks gaan doen met zijn allen. Waarop mijn schoonzus reageerde met: nou dan moet je je heel goed concentreren, dan lukt het wel! Hu!?! Toen legde ik haar uit, ja hoe goed ik me ook concentreer, ik versta het niet. Dat is niet omdat ik het niet wíl, het lukt écht niet! Schoonzus: oh, dan doe je toch wat meer je best! Nou en toen stond ik echt helemaal stil, met de mond vol tanden, ik wist niet meer wat ik verder zeggen moest. Vervolgens heb ik me afgesloten van de groep en heb afgewacht tot we weer naar buiten gingen. En ik heb niet eens meer de moeite genomen om ook maar íets te verstaan. Ik ben die dag gewoon meegegaan met de familie, zonder te weten wat er op het programma stond. Het is een gezellige dag geweest. Ik vraag me nog steeds af of ik iets heb gemist van het beginpraatje daar in het restaurant. Volgens mij werd er niet echt iets heel belangrijks gezegd. Wat me wel bijgebleven is, is het gevoel van: er niet bij horen. Dan nog niet eens door het niet goed kunnen verstaan, maar meer dat onbegrip van mijn schoonzus die aangaf dat ik daar dan meer beter mijn best voor moest doen.’
Zo'n verhaal, wat ik zelf dan dus van iemand heb overgenomen en in dat boek heb gebracht, 'Ménière in balans', zou ook een verhaal kunnen zijn wat bij die Fleur past. Die vertelde over haar struggles en haar dingen die zij meemaakte en waarschijnlijk nog steeds meemaakt, want ze is natuurlijk nog veel jonger. Ze heeft nu vijf jaar lang die zware slechthorendheid. Alleen het feit dat ze er nu mee staat, met dat verhaal, en haar weg dus weet te vinden, dan denk ik: nou die komt er wel, dat zal goed gaan.
En er waren nog veel meer mooie workshops op die dag. 's Middags was... de eerste dag, op de vrijdag, 's middags kwam Koen van den Biggelaar en die werkt bij Microsoft. En dan Microsoft, dan ja, de afdeling Nederland. En de titel daarvan was dat Microsoft technologieën… Nee eigenlijk andersom, ‘hoe Microsoft technologieën de communicatie van plots-, laatdoven en slechthorenden kan verbeteren.’ Hij vertelde dat vanuit zijn persoonlijk perspectief. Maar wat me het meest is bijgebleven, is dat hij een app heeft gelanceerd, heeft aangegeven dat dat nu bestaat, de Microsoft translator-app. En het grappige is, we hadden op zaterdagavond, hadden we een heel diner, omdat het een feestavond was. De stichting Plotsdoven bestaat 35 jaar en we hadden dus een feestavond en met een diner. Het was allemaal heel mooi gedekt, allemaal aan ronde tafels. En ik ging aan een tafel zitten waar geen schrijf- of gebarentolk bij kon komen zitten, want die waren op dat moment bij allemaal andere tafels ingedeeld en zo. Dus hoe konden wij nou met elkaar -ik geloof dat we met zijn twaalven zaten- hoe kunnen wij nou met elkaar goed communiceren? Grote ronde tafel, ver af, veel geluid om ons heen, hoe doe je dat dan? En ineens dacht ik van: hé maar we hebben toch de app, daar hebben we toch over gehoord en die heb ik ook geïnstalleerd. Ik had hem al een beetje uitgeprobeerd. Laten we die translator-app gebruiken. Dus toen hebben we dus die translator-app bij iedereen geïnstalleerd. Daar was Femke heel goed in, die zat naast me die kon hem bij iedereen goed installeren. En op het moment dat iemand sprak, kreeg je dat in beeld. Want iedereen die in diezelfde app dan zit, met een soort zelfde code, zit dan in dezelfde luisteromgeving. Zo kon je iedereen aan tafel, kon je dus volgen wat er gezegd werd.
Nou weet ik niet precies welk gesprek er voorrang had als mensen door elkaar heen praatten. Dat was mij af en toe niet helemaal duidelijk, maar als je toch iemand aan de overkant wilde verstaan, dan kon je toch ja, het redelijk volgen. Kon je ...ehm... meekijken wat er gezegd werd door de anderen aan tafel. Dus dat gevoel van verbinding was er op dat moment dus best veel! En nou heb ik het geluk nog dat ik redelijk goed kan spraakafzien en met enkele klanken dat ik het nog kan volgen. En toch, dat als je dat ook even kan lezen, dan kan je dingen teruglezen wat je gemist hebt. En dan kun je toch nog het verhaal wel goed blijven volgen. Ja, ik vond dat een hele mooie om ook mee te maken! Dus ja, ...ehm... (ha!) daar ben ik nog steeds heel blij mee, omdat dus ook -in plaats van een schrijftolk omdat die niet aanwezig kon zijn- dat dit ook een mogelijkheid is.
Ik heb ook gehoord over een workshop van Andrea, Andrea Berkelder van PlanPlan Adviesbureau. Daar heb ik al eens een keer eerder over gesproken, want daar heb ik mijn extra hoorhulp-apparatuur vandaan. En zij heeft het publiek meegenomen en ook wat er allemaal... wat er allemaal kan gebeuren, wat voor...
