Ξεκινήστε με τη μυρωδιά των ελιών στον βραδινό αέρα και τελειώστε με ένα σφυρί στο ατσάλι που μετατρέπει λεπίδες σε εργαλεία. Αυτό είναι το ταξίδι που κάνουμε μέσα από τον Μιχαία 4—μακριά από τα συντρίμμια της αποτυχημένης ηγεσίας και προς ένα βουνό όπου η σοφία ανυψώνεται, τα έθνη ακούνε και τα σπίτια είναι αρκετά ασφαλή για ανάπαυση κάτω από αμπέλι και συκιά. Επιβραδύνουμε και αφήνουμε το κείμενο να μιλήσει, και μετά ονομάζουμε τι σημαίνει για ένα πρωινό Δευτέρας. Η δύναμη επαναπροσδιορίζεται ως η ικανότητα να δημιουργείς, να θεραπεύεις και να τρέφεις. Η διδασκαλία έρχεται πριν την κίνηση, και μετά βαδίζουμε αυτό που μάθαμε, ένα σκονισμένο βήμα τη φορά. Αντί για σχολές πολέμου, φανταστείτε σχολές καλλιέργειας. Αντί για φόβο στην πύλη, φανταστείτε γείτονες χωρίς φόβο. Διαβάζουμε το χωρίο δυνατά και εξάγουμε πρακτικά διδάγματα: προσκαλέστε αντί να εξαναγκάσετε, ασκήστε δικαιοσύνη σε μικρές αποφάσεις και μετρήστε την επιτυχία με τη συγκομιδή της ειρήνης παρά με τον απολογισμό των νικών.
Καθ' οδόν, αντιμετωπίζουμε τη διαφθορά, την κόπωση από τη σύγκρουση και τον πόνο της αναμονής. Η υπόσχεση δεν εξαρτάται από την τελειότητά μας· στηρίζεται στη φωνή του Θεού—την ίδια φωνή που μίλησε το φως στην ύπαρξη. Έτσι ζούμε το μέλλον τώρα: αντιμετωπίζουμε τους εχθρούς ως μελλοντικούς φίλους, επενδύουμε στη συμφιλίωση και φυτεύουμε σπόρους δικαιοσύνης ακόμα και σε σκληρό έδαφος. Κάθε ειλικρινής λέξη γίνεται κονίαμα, κάθε πράξη ελέους μια πέτρα, χτίζοντας ένα καταφύγιο εμπιστοσύνης που καμία αυτοκρατορία δεν μπορεί να ανατρέψει.
Αν αυτό το όραμα σας συγκινεί, μείνετε μαζί μας. Εγγραφείτε, μοιραστείτε το επεισόδιο με κάποιον που χρειάζεται ελπίδα και αφήστε μια κριτική για να βοηθήσετε άλλους να βρουν αυτόν τον χώρο. Και μετά πείτε μας: ποιο 'άροτρο' θα σφυρηλατήσετε αυτή την εβδομάδα?
