‘Wie een strakke eigen norm heeft, waar de werkelijkheid aan wordt afgemeten, ziet veel afwijkingen. Dan is de kerkenraad een dankbaar onderwerp om bij de koffie wat pijlen op af te schieten. Zeker wanneer je dit vanuit je jeugd gewend bent.
Een kerkenraad vergadert achter gesloten deuren en heeft in de regel te maken met een brede gemeente. Daarbij wil men handelen naar wat de Heere vraagt in Zijn Woord en heeft men tegelijkertijd te maken met allerhande ontwikkelingen waar men besluiten in dient te nemen. Je mag ervanuit gaan dat de kerkenraad dit coram Deo, voor het aangezicht van God doet. Dit neemt niet weg dat een kerkenraad in een bepaalde eenzijdigheid, groef of tunnel kan geraken. Althans, naar de waarneming van een individueel gemeentelid. De meest eenvoudige en aanbevelenswaardige manier om die beeldvorming te doorbreken, is door het gesprek aan te gaan met betrokkenen. Praat er eens over met je wijkouderling, of met een broeder die je in de wandelgangen tegenkomt. Vaak word je dan gewaar dat tenminste de helft van je overwegingen een eigen invulling vormen en concludeer je tegelijkertijd dat het op sommige punten wat complexer ligt dan gedacht. Kortom, ergens iets van vinden is altijd makkelijker dan vanuit een verantwoordelijkheid te moeten handelen.
De meest destructieve manier om met het ervaren ongemak om te gaan, is door je negatieve gedachten uit te strooien over je gezin. Wat dit betreft vertoont je man op een bepaalde manier onvolwassen gedrag. Zijn kinderen zijn niet het adres van deze opinies, maar de kerkenraad zelf. Laat hij met hen het gesprek zoeken. Wie zijn kinderen wil afdrijven van de kerk, moet voortdurend afgeven op de kerk.
Je kunt volgens mij het gedrag van je man niet onweersproken laten. Ga met hem het gesprek aan over het feit dat je dit bezeert en dat je je zorgen maakt over de gevolgen hiervan bij je kinderen. Zij zitten namelijk ook geremd onder de Woordverkondiging, vanwege de kritische gedachten van thuis. Ze leren leven met het filter van het oordeel van hun vader, dat niet helpt om onvoorwaardelijk te luisteren. Wil je man op dit punt niet veranderen? Laat dan tenminste helder klinken wat jou wél aansprak in de preek en steun positief die dingen waar je achter kunt staan in de gemeente. Niet vanuit een tweespalt, maar eenvoudigweg door in liefde te spreken over dat wat je aan het hart gaat. Laat de mensen rusten en spreek goed van de Heere.’
