- Ten zesde is er geen excuus voor degenen die het werken van hun zaligheid verwaarlozen. In gedachten hoor ik God Zijn zaak met de mensen behartigen op de laatste dag, op de volgende manier: ‘Waarom werkte u niet? Ik gaf u tijd om te werken, Ik gaf u licht om bij te werken, Ik gaf u Mijn Evangelie en Mijn dienaren. Ik voorzag u van talenten om mee te handelen. Ik stelde u de beloning in het vooruitzicht. Waarom hebt u niet aan uw zaligheid gewerkt?’ Het moet óf luiheid óf koppigheid zijn. Was er iets wat u met grotere betrokkenheid deed? U hebt kunnen werken met bakstenen, maar niet met goud. Wat kunt u voor uzelf zeggen wanneer het vonnis u niet voorbij zal gaan? Wat zal de zondaar sprakeloos staan op dat moment, en hoe zal het zijn hart pijnigen, wanneer hij bij zichzelf bedenkt dat hij de zaligheid verwaarloosde zonder daar een reden voor te kunnen geven.
- Ten zevende is het lijden van degenen die hun zaligheid niet werken niet in woorden uit te drukken. Degenen die slapen in de lente, zullen moeten bedelen tijdens de oogst. Na de dood, wanneer ze zullen opzien om de volle oogst van glorie in ontvangst te nemen, zullen ze, zoals de rijke man in de gelijkenis, bedelen om een druppel water. Vagebonden die niet willen werken worden naar een strafgevangenis gebracht. Degenen die hun zaligheid niet willen werken, moeten bedenken dat de hel Gods strafgevangenis is, en dat zij daar naartoe gezonden zullen worden.
- Ten achtste, wanneer dit alles u niet overtuigt, bedenk dan waarvoor we werken. Niemand wil pijn lijden voor iets kleins; we werken echter wel voor een kroon, voor een troon, voor een paradijs. En dit alles is begrepen in dat ene woord ‘zaligheid’. De zaligheid is iets wat uw ijver moet prikkelen. Ieder mens verlangt naar de zaligheid. Het is de kroon van onze hoop; we zouden niet moeten denken dat enige moeite hiervoor te veel is. Welke pijn wil men niet dragen voor aardse kronen of koninklijk gezag?
Zie www.tabernakel.nl voor de hele preek van Thomas Watson.
