Ego nedir?
Ego, ilahlara veya simgelere tapınan bilinçtir. Bir bedenin içinde doğmuş, sınırlı ve diğer insanlardan ayrı olan benliğin simgesidir. Kendisini acı çekmeye ve ölmeye mahkûm olarak görür. Ego, Tanrı'nın Niyetini düşman olarak gören "niyettir" ve Onu inkâr edecek şekillere bürünerek ortaya çıkar. Ego; gücün zayıflık olduğunun, sevginin korku dolu olduğunun, yaşamın aslında ölüm olduğunun ve Tanrı'ya karşı olan her şeyin doğru olduğunun "kanıtıdır".
Ego, delidir. Korkusundan dolayı Her Yerden uzakta, Bütünlükten ayrı ve Sonsuzluktan kopmuş görünür. Delilik zamanında gördüğü rüyada, Tanrı'yı yenilgiye uğrattığını görmüştür. Kendi bağımsızlığını ilan eden bu deli, Tanrı'nın Niyetinin alt edildiğini "görür". Ceza rüyaları görür ve rüyasındaki figürlerin önünde ezilir. Önünde ezildiği, düşman gibi gördüğü her şeye önceden saldırarak, korunduğunu düşünür.
Tanrı'nın Evladı egosuzdur. Tanrı Onun içinde baki iken O, deliliği ve Tanrı'nın ölümünü nasıl düşünebilir? Tanrı Onun ve O, Tanrı'nın içindeyken, sonsuz neşe deneyimlerken, keder ve acıyı nasıl bilebilir? Çevresi sonsuz güven, çatışmasız huzur, derin sessizlik ve dinginlik ile çevriliyken, O; korku, cezalandırma, günah ve suçluluğu nereden bilebilir?
Hakikati bilen; egoyu, onun çalışma yöntemlerini, eylemlerini, yasalarını, inançlarını, rüyalarını, umutlarını, kurtuluş planlarını ve inançsızlığını bilmez. Acı çekmek inancın bedeli olduğu zaman, Tanrı'nın Evladı egonun karanlık tapınağında her gün cezalandırılır. Egonun tapınağı kan ile beslenir ve takipçileri orada sürekli ölmeye hazırlanır.
Fakat bağışlamanın tek bir zerresi bile tüm karanlığa ışık tutmaya ve egonun illüzyonlara adadığı tapınağı, Yaşama adanmış bir sunağa çevirmeye yeter. Böylece huzur; Tanrı'nın tüm neşesi ve sevgisi ile Kendi evinde yarattığı ve Kendisi ile bir olan Evladının zihnine geri kazandırılır.
