Het moet anders, het moet beter. Twee gedreven wethouders zetten hoog in bij het armoedebeleid en de daklozenopvang. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren… Hoe realistisch is het om er vanuit te gaan dat je de doorstroming kunt versnellen van opvang naar permanent wonen ? En kan dat echt, waarborgen dat kinderen altijd mee kunnen doen?
