Dün yapılan ÖSYM’ye katılan 2.8 milyon gençten 1.5 milyonu şansını yeniden deniyor. Her yıl 500-750 bin geç açıkta kalırken, 500 bini de okuduğu fakülteden memnun değil.
Takdir ederseniz, potansiyel olarak çalışıp milli gelire katkıda bulanacak 1.5 milyon genç “hayatı geciktiriyor”.
Betam Araştırma notuna göre 15-19 yaş arasında 1.3 milyon genç de “ne işte ne eğitimde”.
Peki nerede bu gençler?
Toplam çalışan nüfusun takriben yüzde 10’u kadar bir genç potansiyel saha kenarında maça alınmayı bekliyor.
Bunun bir ekonomi için ne büyük bir israf olduğunu takdir edersiniz.
Üniversite okumak iyi bir iş bulmak için şart mı?
Kayıp gençleri nasıl rehabilite ederiz?
Genç isşizliğin nedenleri, ekonomiye maliyeti ve çözümleri neler olabilir?
