Ik pak een van de lege dozen uit mijn auto en loop richting de deur waar ik tot vorige week de sleutel nog van had. Nu moet ik aanbellen. Ik druk op de bel en laat mijn vinger er net iets langer dan nodig op hangen. Noa doet open. Hij ziet er fucking lekker uit, alsof ik hem opeens door heel nieuwe ogen bekijk. Z’n haar door de war, in z’n T-shirt en z’n joggingbroek en net een dagje langer dan normaal niet geschoren.
