قیام
به تار موی خواهرم
خونهمو به خون میخرم
خیابونارو میمکم
سینهی شبو میدرم
میکشم همه دردارو
میچشم شور فردارو
تو اگه با من باشی مارو
میکشونم آخر راه
تفنگ روشقیقهها
جنازه تو دقیقهها
به نعش خیس و میخ داغ
تبرکده به جای باغ
زمین نداره جونپناه
منو نه! خشمم و نگاه
بریز تو مغز کوچهها
سرود شورش مارو
بکش بکش پایین خدارو
بشین رو عرش کبریا
با سرزمینم
همراه همصدا
همخون
با خشم بخون
قیام کن
Ghyaam (Rise)
For my sister’s single strand of hair,
I’d buy my home with blood.
I suck the streets into my lungs,
I rip open the chest of night.
I crush every pain,
I taste the salt of tomorrow
.
If you’re with me,
I’ll drag us all to the end of the road.
Guns to our temples,
Bodies pile up by the minute.
To soaked corpses and burning nails,
A garden of axes grows instead of a garden.
This land holds no shelter for life.
Not me — but my rage and my gaze,
Pour them into the alleys,
Let our rebellion be sung loud.
Drag God down from his throne
And sit on the heights of divinity.
With my homeland —
Side by side, one voice,
One blood.
Sing with rage.
Rise.
