Ik kan je niets leren, maar ik kan je wel aanzetten tot nadenken. Met deze wijze woorden van Socrates open ik even deze podcast omschrijving.
De podcast gaat over dat ik me afvraag waarom dat niet meer mensen kiezen voor hun droomleven. Wat is dat? Is het de angst voor het onbekende? De beren op de weg? Niet weten hoe? Of gewoonweg deze droom van wonen in het buitenland niet delen?
Naar aanleiding van een post hierover op instagram kreeg ik door iemand die zelf ook gekozen heeft voor haar eigen geluk de opmerking dat we een tikkeltje egoïstisch waren. Deze opmerking triggerde me. Ik egoïstisch? Iemand die jarenlang rekening heeft gehouden met alles en iedereen? Ik ben dieper gegaan. Waarom triggert me het woord egoïstisch? En is het dat wel wanneer je volledig gaat voor je eigen geluk?
Ik ben heel erg benieuwd wat deze podcast bij jou oproept en wat jij ervan vindt?
