Marianne Timmer kan ook te vroeg pieken. Met Gympie heeft ze als onderneemster veel ervaring opgedaan. Was ze te vroeg met haar innovatie? Zelf heeft ze ook geprofiteerd van een stukje psychologische oorlogsvoering door de strips op de pakken. Ze zat in Nagano op de railing toen Gunda Niemann voorbij kwam: “Waarom moet ik van haar verliezen?”. Alles klopte. Had Timmer op basis van de data eigenlijk wel naar Nagano gemogen? Naast de innovaties verliest zij de menselijke maat niet uit het oog. Door de digitalisering ontstaan nieuwe inzichten en coaches onderbouwen hun keuzes. Als coach wist zij in één oogopslag een vertaling te maken voor de juiste benaderingswijze van een schaatsster. Daar kwam geen data aan te pas. Men leert van elkaar, maar uiteindelijk wordt niet alles prijs gegeven. Dat is het voordeeltje wat je wilt behalen. Is de topsporter een ideaal proefkonijn? En hoe scoort Timmer op de nieuwste schaatsdiscipline die in de podcast is bedacht?
