Welkom terug lieve vrienden. Een weekje later dan gepland maar daarom niet minder oprecht. Vandaag ervaren we samen aflevering 27 in de reeks. Die gaat trouwens nog altijd over mensen, vandaag alleen een beetje meer over Annick Seys.
Laat mij beginnen met te zeggen dat ik heel blij ben dat ik Annick heb leren kennen. Deze aflevering inspireert niet alleen maar doet me ook vanalles voelen. Dat zijn minder leuke herinneringen maar daar tegenover ook heel leuke vooruitzichten. Het werd een trip doorheen mijn geschiedenis en die van haar, een dynamiek die ik tot op vandaag voel. Ik zeg het aan het eind van de aflevering nog een keer of 60 maar ik wil Annick ook aan het begin nog een keer bijzonder veel succes toewensen met de dingen die ze onderneemt. Het is tijd. Tijd voor verandering en tegelijkertijd ook tijd voor meer van hetzelfde. Het is tijd voor hoop.
Ik grijp die specifieke woorden niet zomaar uit ijle lucht. Annick werkt, naast haar verantwoordelijkheden bij Liria in Hasselt, ook aan twee ingrijpende en bijna maatschappelijk noodzakelijke projecten die “It Is Time” en “Time To Hope”. Ze gaat daar tijdens de aflevering alles over vertellen maar mijn stille wens is dat er minstens één jongere Annick of Sandro hier vandaag naar luistert en denkt “ik ben zomaar even de moeite waard, ik kan en mag hopen net zoals iedereen dat doet.”
Haar professioneel traject ontplooit zichzelf als een boek en alles vertrekt vanuit een eigen achtergrond. Annick moest bepaalde dingen in haar jeugd doorstaan en doorleven die haar de motivatie en goesting gegeven hebben om daar betekenisvolle dingen mee te doen. Net zoals dat voor mezelf ook geldt, denk ik dan: op elk moment in haar leven kon zij daar ongezonde, destructieve of zelfs zelfdestructieve dingen mee gaan doen. Maar kijk, ze kiest voor hoop, de Jedi-kant van het verhaal en niet voor The Dark Side. Dat is een bekroning of een overwinning op zich, ook al lijkt dat nu zo vanzelfsprekend als gesneden brood.
Vanuit een poging om te overleven, zijn we allebei volwassen personen geworden die er bewust voor kiezen om altijd meer onszelf te zijn en dat mag gewoon goed voelen. Zonder schuld, zonder “had ik maar” of zonder “wat als”. We zijn allemaal producten van de keuzes die we maken. Onderweg maken we allemaal zaken mee die groter zijn dan onszelf en waar we niet altijd voor willen kiezen. Hoe we daar achteraf mee omgaan en wat we daar uiteindelijk mee doen, is een bal die absoluut wel in ons kamp ligt. Ik word niet alleen bijzonder vrolijk maar ben ook enorm dankbaar dat er vanuit die chaos ook bondgenoten rechtstaan, en dat is mijn compliment voor Annick. Een ontegensprekelijke bondgenoot van deze podcast en de vele mensen die haar pad kruisen.
---------------------------------
Elke aflevering van Over Mensen gaat over een vraag waar ik mee zit in mijn persoonlijke leven. De vragen die ik aan mezelf en mijn gasten stel, zijn ook universeel en van toepassing op veel andere mensen. Luister mee en ontdek antwoorden op vragen waar je zelf mee zit, ontrafel samen met mij het pad dat je wilt bewandelen. Bedankt voor het luisteren naar deze aflevering, check ook zeker de andere titels. Daar zit zeker iets tussen waar je iets van kan meenemen.
Volg Over Mensen op:
https://www.instagram.com/overmensen/
https://www.facebook.com/overmensenpodcast
www.overmensen.be
Vertel je verhaal, stel een vraag, geef mij tips of feedback via podcast@overmensen.be Ik kijk er naar uit om van je te mogen lezen.
Luister, like en deel de afleveringen en abonneer je op het kanaal Over Mensen. Hiermee steun je Over Mensen echt het meest en zo help je de positieve reis groeien. Sharing is not a crime!
Bedankt iedereen! Peace!