Ouderverstoting komt voor bij ongeveer 18.000 mensen per jaar. Een deel daarvan krijgt daarbij te maken met hulpverlening omdat de partner beweerd dat er iets 'mis' is met hun partner waardoor hen het recht ontnomen wordt om hun kind te zien. Deze hulpverlening gaat vervolgens op zoek naar bijpassende labels om het gedrag van de partner te verklaren. De behandeling gaat uit van deze labels en er wordt niet meer naar onderliggende oorzaken gekeken. Een onterechte, uitzichtloze situatie voor veel mensen waaronder een groot deel beelddenkers met onderliggend trauma.
