Toen Jennifer Baez Matos een opmerking kreeg over haar schoolboeken die nog niet betaald waren in haar eerste jaar grieks-latijn, besloot ze haar moeder de last verder te besparen en minder kostelijke studies te gaan doen. Tegelijkertijd besefte ze: “Ik wist al heel vroeg dat ik meer wilde in mijn leven dan het doorsnee toekomstpad voor een latino-vrouw. En ik besefte dat ik daar keihard voor zou moeten werken en gedisciplineerd moest zijn. Ik moest mijn school heel serieus nemen om uit de armoede te geraken.” Ze schaamde zich ook voor de armoede waarin ze thuis leefde. Wanneer schoolvriendinnen na de vakantie of na het weekend kwamen vertellen wat ze allemaal gedaan hadden, trok ze zich terug. Van zo gauw ze kon begon ze te werken om een ambitieus plan dat ze in haar hoofd had te realiseren en dat bracht haar op verrassende plekken…
