Onvruchtbaarheid (bestaat niet!). Mensen zonder ‘eigen’ kinderen, zowel queer als straight, hebben gemeen dat ze soms gezien worden als ‘onvruchtbaar’. Uit hun relaties of lichamen zijn, gewild of ongewild, geen (levensvatbare) kinderen voortgekomen, of hun kinderen zijn niet in leven gebleven. Vaak is ‘onvruchtbaarheid’ in deze context een normatieve term, die aangeeft dat relaties zonder kinderen eigenlijk tweederangs zijn. Dat kan een goede reden zijn om die term ‘onvruchtbaarheid’ eens aan een kritische blik te onderwerpen.
Is onvruchtbaarheid een kwestie van of-of, of zijn er gradaties? Kan een mens eigenlijk wel ooit helemaal onvruchtbaar zijn?
Vanuit een gesprek tussen een relationeel en queer perspectief stellen contextueel therapeut Wilma van Klaveren en theoloog Mariecke van den Berg voor om onvruchtbaarheid op een andere manier te denken. Wat gebeurt er wanneer we meer de nadruk leggen op de mens als een gevend wezen? En wat gebeurt er als we onvruchtbaarheid zien als een positie in de samenleving die weer heel eigen kennis en mogelijkheden met zich meebrengt? De sprekers maken in hun lezing gebruik van inzichten uit de contextuele therapie en queer en transgender theologie.
Wilma van Klaveren is contextueel therapeut en werkzaam in een zelfstandige praktijk in Utrecht voor contextuele therapie, leertherapie en supervisie. Daarnaast werkt zij als senior opleider contextuele therapie voor onder meer het Instituut Contextuele Benadering CHE. Zij specialiseerde zich in verlies en rouw. Zij is co-auteur van het Handboek Contextuele Hulpverlening en hoofdredacteur van het Vakblad voor Contextuele Hulpverlening waarin zij regelmatig publiceert.
Mariecke van den Berg is bijzonder hoogleraar feminisme en christendom aan de Radboud Universiteit in Nijmegen (Catharina Halkes leerstoel) en universitair hoofddocent religie en gender aan de VU Amsterdam. In haar onderzoek verbindt ze, vanuit queer en feministische theologie, verhalen uit de Bijbel met kunst en populaire cultuur.
