Gestur í Vegamótinum hesaferð er 45 ára gamli Ottar í Funningsstovu. Í 1995 avgjørdi hann at verða útsendur við danska herinum til krígsherjaða landið Bosnia. Ein avgerð, ið hevur havt stóra ávirkan á lívið líka síðani.
- Eg var als ikki klárur yvir, hvat tað var, eg fór at uppliva, og vit blivu heldur ikki fyrireikaðir sálarliga, áðrenn vit blivu sendir til Sarajevo í Bosnia, sigur Ottar í Funningsstovu.
Tíðarskeiðið, hann var í Sarajevo, var býtt upp í tvey. Fyrstu tríggjar mánaðirnar hendi ikki so nógv, men tá Ottar kom aftur til Sarajevo eftir at hava hildið frí í nakrar vikur heima í Føroyum, var øðrvísi.
- Teir seinastu tríggir mánaðirnir vóru rættiliga buldrasligir, og eg upplivdi í fleiri umførum, at tað bleiv skotið eftir okkum. Tað eru slíkar upplivingar, sum veruliga gera nakað við ein, sigur Ottar í Funningsstovu og leggur afturat:
- Eg hevði ikki gjørt tað aftur, sigur Ottar í Funningsstovu.
Í Vegamótinum fortelur hann um tíðina í Sarajevo, og hvussu avgerðin um at fara í kríggj hevur ávirkað hansara lív.
