Fyri 17 árum síðani skuldi dóttir Sigrið Sivertsen, tann tá 13 ára gamla Sóleyð, skurðviðgerðast í rygginum.
Talan var um eina stóra skurðviðgerð, og læknarnir fortaldu foreldrunum frammanundan, at dóttirin ivaleyst fór at hava tørv á blóð undir og eftir skurðviðgerðina.
- Tá teir søgdu tað, spurdi eg alt fyri eitt, um ikki eg, maðurin ella onkur annar í familjuni kundi lata henni blóð, men tað bar ikki til, søgdu læknarnir, sigur Sigrið Sivertsen.
- Mann hoyrdi jú so nógv um HIV tá, so tí var eg bangin um, at dóttirin skuldi hava blóð frá fremmandum, sigur Sigrið Sivertsen.
Men tað, sum læknarnir høvdu lovað Sigrið ikki fór at henda, hendi.
- Eg minnist, at læknin segði bara, sum var. Dóttir tykkara hevur fingið blóð, ið er smittað við HIV, sigur Sigrið Sivertsen.
Í Vegamótinum fortelur Sigrið Sivertsen um ógvusliga upplivingina og eisini, hvussu hon valdi ikki at vera beisk og ístaðin fyrigeva læknunum, sum høvdu ábyrgdina av Sóleyð, meðan hon bleiv skurðviðgjørd.
