Visoko čelo vojovđanskih pisaca
Pažljivi čitalac-posmatrač primetiće da je u užem izboru već nekoliko godina kada je o Ninovoj nagradi reč, shvatiće da je priličan broj pisaca i izdavača iz Vojvodine u užem izboru. I da ne bude zabune, nije reč o vojvođanskoj književnosti već o književnosti u Vojvodini. Ona stoji na ramenima prethodnika kao što su Radičević, Zmaj, Sterija, Crnjanski, Kiš, Antić,Tišma, Zubac, Balašević, Kopicl, Despotov,Vegel i još mnogi. Koliko je to moderan literarni duh, jer su predstave o Vojvodini često svedene na priproste i dosadne klišeje o nečem što skoro i da ne postoji kao što su salaši,snaše, folklor, sentimentalizam, nacional romantizam, odnosno koje su to teme kojom se bavi književnost u Vojvodini? Koliko je to vredna literarna produkcija?
Koliko vojvođanski mađarski, slovački, rusinski, hrvatski, rumunski pisci, pesnici i prevodioci dobijaju priliku za predstavljanje ne samo u Novom Sadu već i u Beogradu?
Savremena novosadska književna scena temelj ima još u 60-im i 70-im godinama 20-og veka, a ne treba zanemariti ni zlatno vreme 80-ih. Ali, osim Novog Sada, postoji i kikindsko-mokrinsko-zrenajninski krug, subotička scena i pančevački literarni krug. Da li je zanemarena činjenica da je Novi Sad i značajan izdavački centar, da je ravnopravan saigrač Beogradu?
Vojvođanska književnost, odnosno književnost u Vojvodini bi mogla biti objašnjena na taj način da je to u isti mah književnost pisaca poreklom iz Vojvodine, književno sta utoraiz drugih krajeva koji su stvaralii stvaraju u Vojvodini i književnost onih koji pišu o Vojvodini. Ali, da li je svima njima zajedničko da su to intelektualci posvećeni prevazilaženju društvene i moralne krize u Vojvodini?
Sagovornici:
Srđan Tešin - pisac,
Nemanja Rotar - pisac,
Nebojša Milenković - istoričar umetnosti i pisac,
Vladimir Arsenić - izdavačka kuća "Partizanska knjiga" i urednik časopisa "Ulaznica",
Milan Tripkovuć - osnivač knjižare "Bulevar Buks" i pisac
Autorka emisije: Eržika Pap Reljin
