Το χάραμα φεύγει το φάντασμα ακολουθεί το ρείθρο του δρόμου σέρνοντας τα βήματα πάνω στα σκουπίδια Το ακολουθώ διακριτικά μαζεύω τα κουρέλια της σκιάς του και γεμίζω τις τσέπες μου αποτσίγαρα Μια φορά γύρισε το κεφάλι και μου μίλησε «Τι θέλεις από μένα» μου είπε «Τίποτα» απάντησα, «μονάχα να μη σου μοιάσω» Κάθε χάραμα ακολουθώ το φάντασμα Οσο προσπαθώ να μη του μοιάζω τόσο εκείνο με προκαλεί «Εγινες η σκιά μου και δεν το παραδέχεσαι» μου λέει, συνεχίζοντας το δρόμο του
