Over schaamte en genade gesproken
Vandaag willen we nadenken over de woorden
Laat tezamen beschaamd en rood van schaamte worden
wie mij naar het leven staan om dat te vernielen;
laat terugwijken en te schande worden
wie vreugde vinden in mijn onheil.
Laat als loon voor hun smaad verwoest worden
wie tegen mij zeggen: Haha!
In dit gedeelte wordt tot driemaal toe over het begrip ‘schaamte’ gesproken. Het Hebreeuwse woord voor beschaamd zoals dat voor het eerst genoemd wordt in de tekst: Laat tezamen beschaamd worden, wordt voor het eerst gebruikt in Genesis 2, waar we lezen: En zij waren beiden naakt, de mens en zijn vrouw, en zij schaamden zich niet. Maar het opmerkelijke is dat wanneer zij beiden van de vrucht gegeten hebben dat er staat: Toen werden de ogen van beiden geopend en zij merkten dat zij naakt waren. Zij vlochten vijgenbladeren samen en maakten voor zichzelf schorten. Inderdaad, wanneer er sprake is van zonde in ons leven, heeft dat schaamte ten opzicht van onze liefhebbende God tot gevolg. Dan zal ons dat niet koud laten, maar zullen we ons schamen omdat we Hem daarmee min of meer verloochenen.
