Reykjavik to miasto, które skupia dzisiaj 65% ludności Islandii. Ta niegdyś osada handlowa uzyskała prawa miejskie dopiero w 1786 roku. Powolny rozwój miasta trwał przez cały XIX wiek, natomiast początkiem kolejnego - na Islandię dotarły idee miasta-ogrodu, które zaowocowały rozwojem urbanistyki, pierwszej ustawy planistycznej (1921) i pierwszego planu miasta (1927). Kolejna fala błyskawicznego rozwoju nastąpiła w latach 60. Modernistyczna idea funkcjonalnego strefowania, niskiej zabudowy i rozwoju komunikacji samochodowej padła na podatny grunt. W latach 80. i 90. przywrócono możliwość wyższej zabudowy a następnie zaczęto uwzględniać jakiekolwiek wymogi ochrony środowiska naturalnego i kulturowego. Mimo, że dzisiaj Reykjavik to w wielu aspektach miasto ekologiczne, zielone i bezpieczne to wciąż żmudnie naprawia niekorzystne urbanistyczne wybory.
Moja rozmówczyni - Karolina Konieczna jest architektką wnętrz, aktualnie mieszkającą i pracującą w Reykjaviku. Karolina studiowała w Polsce, pierwsze doświadczenia zawodowe zdobywała w Polsce, ale 2 lata temu postanowiła wyjechać, poodkrywać i zgłębić islandzkie środowisko architektoniczne i doświadczyć samego miasta Reykjavik.
