yazı,seslendirme:yusuf pakmaden
yazı:
dengesiz dağınık bir adamım çok gülerim dalgaya alırım acılarımı ama en çok gülerim, kendime her ne kadar yakıştıramasam da başım ağrıdı mı kulaklık takıp sineye çekerim kendimi,çok uyurum çok yerim,yani uyurdum yerdim artık ağzıma sürmediğim nefret ettiğim sigarayı bile hiç gocunmadan yakıyorum üstelik bir tane değil her neyse annem duymasın eskisi gibi hiç şeye hevesim kalmamış bir yandan içim karanlık bir yandan aydınlık dedim ya dengesizim saçımı bile kurutup bırakıyorum hiç şekil vermiyorum olduğu gibi bırakıyorum,bir çok şeyi öyle yapıyorum aslında sonra şarkılar dinliyorum dinliyor dinliyor sıkılıyorum sonra başka bir şarkı,çok şarkı biriktirdim öylesine dinlemiyorum sadece bu bir tutku. Çok unuturum,bezen çok ağlarım,çok gülerim,çok severim her şeyi abartırım sevdiğim şeyleri bile unuturum unutmak benim cezammış gibi geliyor,dağınığım demiştim evet bir şey yaptım mı dağıtırım ama geri toplamasını da bilirim hislerim çok karışır,çok düşünürüm,çok yazarım,çok silerim her şeyi çokça yaparım ne aptalca değil mi?
içimden yıkılan bir şeyler var.
Hep iyi şeylerden bahsettik çok güldüğümden falan , ya hiç deseydim “hiç” kelimesi bana beni hatırlatır bazen o kadar hiçmiş gibi hissederim ki bazen kendimden o kadar nefret ederim ki o an sadece kendime küfürler savurur susarım,konuşmam.
insanlara küfürler savururum bazen değil çoğunlukla aslında bazılarınızdan o kadar iğreniyorum ki bunu dile bile getirmek istemiyorum kendimi hiç bir yere ait hissedemiyorum hiç bir yere lâyık göremiyorum koca bir hiçlikte sürükleniyorum sadece kendi içimde boğuluyorum,kendi kendimi öldürüyorum hislerim tükeniyor artık sadece susuyorum anlamayacaksınız biliyorum bildiğimdem mi bu haldeyim? Bilmek beni öldürecek neyse çok konuştum yeter bu kadar hadi uyuyalım.
