ısıttığım sütü cezvede unuttum. okuduğum kitap yarım, balkonun kapısı ise aralık kaldı. dolabın bir köşesinde tek dal sigara, o defterin arasında bir tutam saç, yatağın altında ise anlamsız birkaç mektup saklı. satır aralarında kendimden bir parça bulduğum kitaplarda da yapraklar kuruttum. yaşamdan izler taşıyan bir dolu şey varken ben,, nefes aldığımı en çok dizimdeki kesiklere bakarken fark ettim.
üç. balkon köşeleri, pencere kenârları ve yatağın duvara en yakın tarafı.. terk edilmiş salıncaklar kadar ait hissettiğim yerlerin sayısı,, sadece üç.
iki. artık izi bile kalmayan tüm yaralarımın yerini ezbere biliyor ama sadece iki tanesini hatırlıyor olmaya dayanamıyorum.
bir. ağzımdan çıkan her söze sorgulamadan inanan insan sayısı, bir. 7 yaşında tüm bunları uyduruyor olmam imkânsızken bile bana
