Në thelb, lumturia e Perëndisë është kënaqësia që Ai ka në veten e Tij. Para krijimit, Ai u ngazëllua në imazhin e lavdisë së Tij, në personin e Birit të Tij–Birit të Tij të dashur, në të cilin Ai ishte plotësisht i kënaqur (Mateu 3:17). Pastaj gëzimi i Perëndisë “u bë publik” në veprat e krijimit dhe shpengimit.
