Perëndia përdor valutën e hirit, jo paranë: “O ju të gjithë që keni etje, ejani tek ujërat, dhe ju që nuk keni para ejani, blini dhe hani!” (Isaia 55:1). Paraja është valuta e burimeve njerëzore. Prandaj, zemra që do paranë është një zemër që i mbështet shpresat, i ndjek kënaqësitë e saj dhe e vendos besimin në atë që mund t’i ofrojnë burimet njerëzore.
